اساس اطلاعات منشتر شده، Roskstar در برنامه ای در هلند بازی Max Payne 3 را به نمایش درمی آورد. این بازی توسط Rockstar Vancouver در دست ساخت است و اولین نمایش های بازی در 1 و 2 اکتبر صورت می گیرند. بازی Max Payne 3 در سال 2009 معرفی شد، اما از آن سال به بعد این عنوان با تأخیرهای زیادی همراه بوده است. این بازی قرار است، برای Xbox 360 ،PC و PS3 راهی بازار شود.

توجه به الهام گرفتن Driver: San Francisco از فیلم هایی مثل Bullitt ،The French Connection و سری Bourne به نظر می رسد که Driver جدید قصد دارد اكشنی هالیوودی باشد كه دزد و پلیس بازی با ماشین را به تصویر می كشد. اخیراً Ubisoft Reflections نمایشی از بازی داشته كه مارتین ادموندسون (Martin Edmondson) خالق Driver در مورد آن صحبت می كند. از آنجایی كه نسخه های قبل در نمایش مبارزات سوم-شخص موفق نبودند، اینبار Driver: San Francisco تجربه رانندگی را تا جای ممكن لذت بخش نشان می دهد. نمایش بازی، داستان چند ماه بعد از وقایع Driv3r را نشان می دهد. قهرمان این سری یعنی تنر (Tanner) بازگشته و بالاخره موفق شده كه جریکو (Jericho) را به زندان بیندازد. حكم جریکو تصویب شده، ولی در اینجاست كه متوجه می شویم همه چیز طبق نقشه پیش نمی رود. جریکو با استفاده از یك هلیكوپتر خبرگزاری از زندان فرار می كند و تنر هم طی یك تصادف به كما می رود. كمی بعد تنر متوجه موضوعی عجیب می شود، او می تواند بدن خودش را ترك كند و به كالبد سایر رانندگان شهر سن فرانسیسکو برود. با زدن دكمه ای در بازی می توانید از بدن خود جدا شده و روی هوا شناور شوید و در شهر بگردید. این كار با دو آنالوگ انجام می شود و شما می توانید وارد ذهن هر راننده ای كه می خواهید بشوید. در ابتدای بازی، شما به تمام شهر دسترسی ندارید و محدودیت هایی وجود دارند، ولی وقتی قدرت شما بیشتر شود، می توانید دوربین را به عقب بیاورید و به هر جایی از شهر كه دوست دارید، پرش كنید.

ادموندسون می گوید شما به راحتی می توانید در شهر بزرگ بازی، ناگهان از نقطه ای سریعاً به نقطه دیگر بروید. Ubisoft Reflections از هیچ تكنولوژی Third-Party استفاده نكرده و از همان ابتدا بازی را با موتور خود روی 60 فریم ثابت ساخته اند كه هیچ گاه افتی در آن مشاهده نمی شود. سازندگان شهر، سن فرانسیسکو را به طور كامل و با 200 مایل جاده بازسازی كرده اند. هر چند انتظار نداشته باشید كه آن ها متر در متر شهر را به طور واقعی بازسازی كنند. بسیاری از مناطق و ساختمان های مهم شهر وجود دارند، ولی سازندگان برای وسیع تر كردن فضای بازی تغییراتی در خیابان ها و مناطق ایجاد كرده اند. اگر سازندگان می خواستند واقعاً شهر را به طور كامل شبیه سازی كنند، باید ترافیك های سنگینی به آن اضافه می كردند و در جاده هم باید هر پنج دقیقه یكبار یك دوچرخه سوار از جلو شما رد می شد. با كمی مشاهده بازی، متوجه می شویم که سیستم ورود به ذهن دیگران دنیایی عظیم از قابلیت های جدید را به شما می دهد. مثلاً می توانید وارد بدن یك مرد تاجر شوید كه مشغول تست كردن یك ماشین اسپورت است. فروشنده هم كنار شما نشسته و تصور كنید که چه بلایی می توانید سر ماشین بیاورید! یا مثلاً برنامه ای تلویزیونی وجود دارد كه در یك قسمت دیوانه ترین رانندگان را شناسایی می كند.

تصور كنید چه كارهایی در جاده می توانید با ماشین انجام دهید و تلویزیون شما را نشان دهد. با انجام این مأموریت های فرعی مراحل اصلی داستانی برای تنر باز می شوند و همچنین برای شما Willpower بدست می آورد كه می توانید با استفاده از آن ماشین ها و قابلیت های جدیدی را آزاد كنید. ادموندسون درباره این كه چطور كارهای شما بر ذهن تنر در دنیای واقعی او و در بیمارستان اثر می گذارد، چیزی نمی گوید، ولی او اشاره می كند كه پروسه درمانی تنر به كارهای او با ذهنش ربط خواهد داشت. به نظر می رسد که Driver: San Francisco خیلی شبیه به Burnout Paradise و یا Test Driver: Unlimited 2 كار شده است. ترمز دستی كشیدن در جاده ها به خصوص با ماشین های سنگین خیلی جالب و لذت بخش است و تصادفات هم بسیار جالب كار شده اند. سیستم تخریب پذیری ماشین ها بسیار دیدنی است و این موضوع وقتی جالب می شود كه 140 ماشین واقعی برای بازی لایسنس شده اند. ادمونسون چیز زیادی از بخش چندنفره نمی گوید، ولی اشاره می كند كه این بخش خیلی عالی خواهد شد و شما قابلیت های زیادی با استفاده از ایده Shift بازی خواهید داشت. وی همچنین اشاره می كند كه قابلیت Split-Screen هم در بازی وجود دارد. Driver: San Francisco در آگوست امسال برای Xbox 360 ،PS3 ،PC و Mac عرضه خواهد شد.

شرکت ژاپنی نامکو اولین تریلر از بازی رانندگی RidgeRacer Unbounded که قرار است در سال ۲۰۱۲ برای سه پلتفرم Xbox360 ، PC و PS3 منتشر بشود را نمایش داد در این تریلر نشان داده می شود که بازی مانند مسابقات زیرزمینی NFS در یک شهر شلوغ و پر از اتومبیل در حال انجام است          دانلود تریلر(دمو) در ادامه مطلب

بعد از مدت ها انتظار از  طرفداران بازی فوق محبوب Max Payne 3 راک استار  با انتشار تصاویر جدید از این بازی خبر از  زنده بودن پروژه داد ولی هنوز اطلاعات جدیدی از این بازی و شخصیت اصلی آن منتشر نشده است

در تصاویر جدید به نظر می رسد شخصیت اصلی بازی تغییرات ظاهری بسیاری داشته است

در ادامه می توانید تصاویر جدید را مشاهده کنید

Ubisoft با انتشار تریلری از بازی Driver: San Francisco تاریخ انتشار آن را در بریتانیا را یازدهم شهریور ماه  اعلام کرد؛ پیش تر گفته شده بود که بازی در ایالات متحده آمریکا در تاریخ هشتم شهریور ماه منتشر خواهد شد .

در این قسمت برای شما آخرین تریلر و تصاویر از بازی تهیه شده است. در تریلر منتشر شده گرافیک بالا و زیبای بازی از نکات قابل توجه است هر چند به نظر می رسد Ubisoft از تصاویر رندر شده در این تریلر استفاده کرده است.       دانلود

ثبت نام از شرکت کننده های حاضر در E3 امسال هم مانند سال های گذشته ۵ ماه قبل از شروع نمایشگاه انجام می شود و شرکت های مختلفی که در صنعت بازی و بازی سازی حرفی برای گفتن دارند آمادگی خود را برای حضور در نمایشگاه اعلام می کنند.

در ادامه می توانید لیست شرکت کننده های صاحب نام در E3 سال ۲۰۱۱ را به ترتیب حروف الفبا مشاهده کنید

• ۵۰۵ Games
• Activision
• AMD
• Atari
• Atlus U.S.A.
• Bethesda
• Capcom
• Crave
• Disney Interactive Studios
• EA
• Epic
• Konami
• LucasArts
• Majesco
• Microsoft
• Namco
• Natsume
• Nintendo
• NVIDIA
• OnLive
• Perfect World Entertainment
• Proximo Games
• Sega
• SCEA
• Sony Online Entertainment
• Square Enix
• Take-Two
• THQ
• Trion
• Ubisoft
• Warner Bros

نمایشگاه E3 یکی از بزرگترین نمایشگاه های بازی است  که هر ساله در کشور امریکا برگزار می شود و برترین و بزرگترین شرکت های دنیا آخرین بازی ها و تکنولوژی های خود رو به رخ دیگر رقبا و علاقه مندان به دنیای گیم نشان می دهند .

انتظار می رود در E3 امسال که ۷ تا ۹ June در لس آنجلس برگزار می شود از PSP2 و GTA V

یکی از کارگردانان استودیو های کپکام یعنی آقای Jun Takeuchi، در مصاحبه ای که با مجله ی ژاپنی فامیتسو داشت، از رونمایی دو عنوان جدید و بزرگ از طرف کپکام در تابستان امسال یعنی در نمایشگاه E3 2011 خبر داد.

علاوه بر این،همچنین او گفت هر دوی این بازی ها عنوان های شگفت انگیزی خواهند بود که پیش از اتمام سال ۲۰۱۱ عرضه خواهند شد. با این تعاریف، گمان می رود یکی از این دو عنوان شماره ی ششم از مجموعه ی رزیدنت اویل باشد، اما آقای Jun Takeuchi، می گوید هر دو بازی عنوان های جدیدی خواهند بود.

در نمایشگاه توکیو گیم شو سال گذشته کپکام از بازی های بسیاری نظیر؛ Asura’s Wrath از استودیوی CyberConnect 2، نسخه ی جدید “دویل می کرای” با نام DMC توسط استودیوی نینجا تئوری و نسخه ی دانلودی بازی Dead Rising، با عنوان Case West رو نمایی کرد.

نمایشگاه E3 امسال از ۷ تا ۹ ماه ژوئن در شهر لس آنجلس برگزار خواهد شد.

EA امروز یک شماره‌ی جدید از سری Need For Speed را با نام The Run رسما تایید کرد؛ این بازی مانند شماره‌ی قدیمی و بسیار محبوب این سری روایت‌گر مسابقات غیر قانونی و خیابانی است و قرار است خط داستانی نسبتا خوبی هم داشته باشد!

The Run را استودیوی Black Box می سازد که شماره های Most wanted, Underground و Carbon از سری NFS را در کارنامه دارد. بازی در تاریخ ۲۷ آبان ماه امسال عرضه می‌شود.

EA فعلا یک تریلر از NFS: The Run را منتشر کرده و احتمالا در E3 امسال که یک ماه دیگر برگزار می‌شود، از این بازی رونمایی کاملی خواهد داشت.

تریلر منتشر شده از Need For Speed: The Run را می توانید از لینک زیر در سایت Gamespot مشاهده و یا در صورت عضویت، دانلود کنید:

http://www.gamespot.com/video/6310598/need-for-speed-the-run-announcement-trailer

کن لوین (Ken Levine) فردی بسیار خلاق است، چون در دنباله بازی خود به همه چیز رنگ و رویی تازه داده است. او به جای این كه از نام BioShock دوباره استفاده كند و باز هم به رپچر (Rapture) بازگردد، در كمال تعجب به طور كلی دنیای خود را تغییر می دهد و چیزی نو خلق می كند. لوین بازی را از اعماق دریا به بالاترین نقطه آسمان كه کلمبیا (Columbia) نام دارد، می برد. این تغییر فقط در قالب جلوه بصری نیست و بازی از هر لحاظ تغییراتی وسیعی داشته است. سوالی که پیش می آید، این است كه چرا اصلاً نام بازی همچنان BioShock مانده است؟ لوین در جواب این سوال می گوید: "فكر می كنم تغییر فیزیكی یك محیط باعث نمی شود كه دیگر آن بازی BioShock نباشد. تم های خیلی بیشتری هستند كه این بازی را تعریف می كنند. این یك BioShock است، همانند این كه یك Call of Duty یك Call of Duty و یا Zelda یك بازی Zelda است. در حقیقت كاری كه در قالب گیم پلی انجام می دهید و اینكه چقدر با جزئیات و واقعی بازی را طراحی كنید، مهم هستند. حقیقت BioShock این است كه در یك دست اسلحه دارید و در دست دیگر قدرت های دیگر و كنترل این قدرت ها برای تغییر در محیط بدنه اصلی BioShock است". Infinite روی كاغذ متفاوت به نظر می رسد، ولی در عمل بازی همان DNA را دارد كه خیلی عمیق تر و كامل تر شده است. آن ها نكات منفی را به طور كلی حذف كرده اند و نكات مثبت را به شدت ارتقاء داده اند كه در بعضی مواقع حتی می توان كلمه S را از سبك FPS آن حذف كرد.

لوین می گوید: "چیزی كه سبك BioShock را در این قسمت جالب می كند، این است كه Infinite یك بازی چالش بر انگیز خواهد بود. وقتی روی اولین BioShock كار می كردیم، یكی از بزرگترین چالش هایی كه می خواستیم در بازی باشد، این بود كه بازیكن با یك Big Daddy روبرو شود. واكنش اولیه تسترها این بود كه آن ها سریعاً شروع به تیراندازی می كردند. طبیعی بود، چون در یك بازی FPS وقتی كسی را می بینید سریع شروع به تیراندازی می كنید. ما باید كاری می كردیم كه بازیكن سریعاً به Big Daddyها شلیك نكند. ما تمام این كارها را كردیم تا به بازیكن بگوییم همیشه راه های دیگری برای گذشتن از موانع و مشكلات وجود دارد. با این حال باید BioShock: Infinite هوش مصنوعی بسیار وسیعی داشته باشد و این طور هم هست. هوش مصنوعی در بازی به طور متفاوت عمل می كند. بعضی اوقات دشمنان اصلاً به شما حمله نمی كنند و بعضی اوقات صبر می كنند تا فرصتی خوب برای حمله كردن به شما پیدا كنند. برای مثال وارد یك کافه می شوید و آدم های مختلفی را آنجا می بینید. شما به این فكر می افتید كه چه اتفاقی باعث عصبانی شدن آن ها خواهد شد. شاید هیچ چیزی باعث این موضوع نشود، مگر اینكه اسلحه خود را بیرون بیاورید و شروع به تیراندازی كنید، مثل اینكه در زندگی شخصیتان به خانه بازگردید و به این فكر باشید چه كاری ممكن است اعضای خانواده را به خنده درآورد و اینكه حتی آن ها هم چیزی بامزه به شما بگویند".

كمی گیج شدید؟ این عادت لوین است كه با چنین ایده هایی هدفی درست انتخاب می كند و كار خود را به بهترین نحو انجام می دهد. لوین ادامه می دهد: "بعضی از مردم از من می پرسند چطور باید بفهمیم دشمنان در چه حالت به ما حمله می كنند؟ من می گویم جالب است، چون شما نخواهید فهمید. این ها موضوعاتی هستند كه طی تجربه به دست خواهید آورد كه حتی چطور می شود یك دشمن را تبدیل به دوست كرد و یا برعكس. این قاعده بازی به هوش مصنوعی بستگی دارد، مثلا گروه هایی پیدا كنید كه با هم مشكل دارند و با ایجاد نزاع بین آن ها سود ببرید. كارهای خیلی بامزه ای می توانید انجام دهید كه ما در BioShock انجام داده ایم". بر خلاف BioShock، اینبار Infinite یك نمایش تك نفره نیست و بر اساس گفته های لوین حتی ممكن است الیزابت (Elizabeth) خیلی مهم تر از خود شما باشد. این یک امر كلیدی است، چون او در هر حالتی سعی دارد جان شما را نجات دهد، ولی این موضوع هم بهایی دارد. لوین می گوید: "موقعیت های زیادی هستند كه در آن ها الیزابت به شما پیشنهاد فرصت هایی متفاوت می دهد و شما باید از این فرصت ها به خوبی استفاده كنید و یا اصلاً می توانید آن ها را نادیده بگیرید. در بازی شما باید به خوبی تفكر كنید، چون او قدرتی بی پایان ندارد. این موضوع خیلی جالب است. او یكی از مهم ترین ابزار روایت داستان است و در حقیقت یكی دیگر از قدرت های شما در بازی به شمار می رود.

لوین می گوید: "كار سخت این بود كه چطور حس وصل بودن و وابسته بودن به الیزابت را در بازیكن ها ایجاد كنیم. كاری كه ما كردیم، ایجاد رابطه ای داینامیك تر بین آن ها بود كه در نمایش بعد بازی آن را خواهید دید. در بازی در مدت كوتاهی به هم وابسته بودن را حس می كنید و حتی ما لحظاتی خلق كرده ایم كه شما باید خود را برای هم فدا كنید و این چیزی است كه بازی را سخت تر می كند. وقتی كسی خود را برای شما قربانی می كند، حس وصف ناپذیری خواهید داشت و مثل این است كه عاشق دكتر خود شوید و بدانید در موقعیت سخت پیش شما خواهد بود و شما را درمان خواهد كرد. رابطه الیزابت با بوكر (Booker) خیلی قوی است و البته پر از خنده و خوشی هم نیست و اتفاقاً آن ها سخت ترین دوران زندگی خود را پیش رو دارند و تنها خودشان هستند كه برای هم اهمیت قائل هستند. ما به زندگی خودمان نگاه می كنیم و مشاهده می كنیم كه چه مشكلاتی داریم. مریضی و بی پولی مشکلاتی هستند كه ما داشته ایم و در این شرایط همیشه كسی در كنار ما بوده است. ما سعی می كنیم از این روابط برای بازی الهام بگیریم". Infinite بازی ای است كه بیشتر متكی به تجربه كاربر است و شما دائم درگیر چگونه بازی كردن و یا چگونه ارتباط برقرار كردن با اشیاء هستید. این كلیدی مهم برای لوین است و او قصد دارد حق انتخاب ها و دوگانگی های زیادی را در بازی به كار ببرد، مثل خوب در مقابل بد و... . او می گوید: "فكر می كنم دنیا جایی بسیار خاكستری است.

شما واقعاً به سختی می توانید سفیدی و یا سیاهی مطلق پیدا كنید. اگر بازی های ما مثل System Shock 2 و یا BioShock را انجام دهید، متوجه می شوید كه ما آنچنان طرفداران مطلق گویی و اینكه یك تعریف مطلق از یك سیستم و یا یك دنیا كنیم، نیستیم. با عرضه اولین دموی Infinite ما با واكنش های متفاوتی روبرو بودیم كه هر كسی یك دید خاص و یك تعریف خاصی از آن داشت و ما فقط گفتیم اینجای قضیه خوب هست و اینجا بد. حالا شما آن ها را امتحان كنید." نسخه اول BioShock فاقد بخش چندنفره بود و لوین عقیده دارد که بخش چندنفره چیزی لازم و ضروری برای Infinite نیست. او عقیده دارد اگر ایده خوبی دارید، خیلی خوب است كه بخش چندنفره خود را درست كنید، ولی اگر هدفتان شلیک چند تیر بیشتر با چند آدم بیشتر است، شما در ساخت بازی خود اشتباه كرده اید و مسلماً شكست خواهید خورد. لوین می گوید: "BioShock مثالی بسیار خوب است. ما بیش از 4.5 میلیون نسخه فروختیم. از خیلی جهات این یك پیروزی است. ما همیشه عقیده داریم چیزی را بسازیم كه درست است، نه اینكه بازی ای بسازیم كه بازار به ما می گوید. اگر ما حرف تازه ای برای بخش چندنفره داشتیم، حتما این قسمت را می ساختیم، ولی حقیقت این است كه ما ایده آنچنان نابی برای این قسمت نداریم، بنابراین نمی خواهم كاری تكراری كه قبلاً انجام داده ام را دوباره بسازم. نمی خواهم چیزی بسازم كه مسئول بازاریابی ما به من امر كرده باشد.

بیشتر مردم یك بخش چندنفره ای كه حرف تازه ای برای گفتن ندارد را فراموش می كنند و اصلاً طرفش نمی روند. شما می توانید به Xbox Live وصل شوید و بازی های چندنفره قوی در آنجا پیدا كنید. اگر می خواهید چنین بخشی داشته باشید، بهتر است به این خاطر نباشد كه مأمور مالی شركت به شما می گوید باید چنین بخشی در بازی داشته باشید". كن لوین عقیده دارد بازیكن همانند یك فیلم باید بازی را دنبال كند، مثل درك كردن فیلمی از کریس نولان (Chris Nolan) و هدف نباید فقط شلیك كردن به انسان ها باشد. آیا ما در حین شلیك كردن به صورت یك نفره هدفی برای این كار داریم و آیا معما و پیچشی روبروی ما است؟ او می گوید: "شما در BioShock 1 در دنیای بازی حركت می كردید و چیزهای جدیدی را كشف می كردید و به بعضی سوال های جالب بازی جواب می دادید و در این حین به تعداد زیادی آدم هم شلیك می كردید. ما برای این كار به شما دلیل می دهیم، چون آن ها به دنبال شما می آیند. ولی این موضوع هم كمی عجیب است، این طور نیست؟ من این موضوع را وقتی مثلاً یك سریال تلویزیونی نگاه می كنم، حس می كنم. ولی خیلی مسخره است كه همه چیز خیلی غیر واقعی است. پلیس ها همه خوش تیپ و قیافه و حتی قربانی ها هم این طور هستند و این خیلی مسخره است. فوتوژنیك بودن آن ها مسخره است، ولی موضوع این است كه مردم وقتی یك سریال تلویزیونی را نگاه می كنند، دوست دارند شخصیت هایی خوش تیپ و قیافه ببینند. این موضوع در بازی ها متفاوت است. مردم دوست دارند به همه چیز شلیك كنند!" لوین ادامه می دهد: "اگر به Heavy Rain نگاه كنید، متوجه می شوید که آن ها سعی كرده اند چالشی جدید در فضایی جدید را تجربه كنند. این چالش به نظر هر فرد بیشتر و یا كمتر از تیراندازی لذت بخش است. شما می توانید از موانع رد شوید، ولی بعضی وقت ها از خود سوال می پرسید: آیا این كار مفرح است؟ آیا این چالش بامزه است؟ به طور كلی درگیری فیزیكی و تیراندازی خیلی جذاب است و سرعت عمل را می طلبد. به هر حال Irrational همچنان بازی می سازد چون من بازی ها را دوست دارم، همیشه دوست داشتم و همیشه آن ها را بازی كرده ام. همیشه عاشق بازی هایی بوده ام كه چالشی در خود داشته باشند، پس فكر می كنم همچنان به ساخت بازی هایی كه داستان قوی داشته باشند، ادامه دهم. ولی به طور كلی این حقیقت را می پسندم كه بازی ها بازی هستند، نه كمتر و نه بیشتر".

استودیوی Techland در چند سال گذشته رشد محسوسی داشته و به همین دلیل به تازگی مصاحبه ای با آقای بلازج کراکویاک (Blazej Krakowiak) داشتیم كه در این استودیو به عنوان مدیر تولید روی بازی های Techland كار می كند. متأسفانه به علت بعضی مسائل نتوانستیم چیزی در مورد Dead Island بپرسیم و مصاحبه را محدود به Call of Juarez: The Cartel كردیم كه باز هم در این مورد طبق دستورات Ubisoft دستمان آنچنان باز نبود.

پردیس: استودیوی Techland در این نسل پیشرفت بسیار بزرگی داشته و به شخصه از تمام بازی های شما از سری Call of Juarez تا آخرین بازیتان nail'd لذت بردم. آیا این رشد ادامه خواهد داشت و آیا در چند سال گذشته چنین آینده ای را پیش بینی می كردید؟

کراکویاک: خوشحالم كه از بازی های ما خوشتان آمده. هدف ما در Techland همیشه پیشرفت و عرضه بازی های متفاوت است. ما برنامه ای طولانی مدت داریم و طی این برنامه آینده درخشان تری برای خود می بینیم، درست مثل برنامه ای كه چند سال پیش داشتیم و حال به آن رسیدیم.

پردیس: چه شد كه ناگهان به سراغ ساخت nail'd رفتید؟ عادت كرده بودیم از شما بازی های FPS ببینیم.

کراکویاک: حرفه اصلی ما ساخت بازی های اول-شخص است، ولی دوست داریم كه در كارمان تنوع هم داشته باشیم و همیشه كارهای نو انجام دهیم. قبل از ساخت nail'd همه موافق بودیم كه یك بازی Off-Road بلند پروازانه بسازیم و این طور شد كه كم كم ایده های nail'd در كنار هم قرار گرفت. سعی می كنیم این نوآوری و تنوع را در آینده هم نگه داریم.

پردیس: درست است كه از سبك غرب وحشی دور شده اید، ولی The Cartel به نظر جالب می آید. یادم هست که دو سال پیش وقتی با هم در رابطه با این كه آیا سبك غرب وحشی رو به نابودی هست یا خیر، صحبت می كردیم و شما گفتید كه این طور نیست و Bound in Blood داستانی نو را با این سبك روایت می كند. خوشبختانه در این دو سال گذشته ما در صنعت بازی عنوانی قوی مثل Red Dead Redemption داشتیم و در سینما هم Inglorious Bastards و True Grit را دیدیم. با این اوضاع چرا از غرب وحشی فاصله گرفتید؟

کراکویاک: در واقع Call of Juarez: The Cartel یك غرب وحشی است. هنوز هم هفت تیر كش های بی پروا، جنگ و دعواهای منطقه ای و زندگی در دل طبیعت خشن را می توانید در The Cartel ببینید. ما یك غرب وحشی مدرن درست كرده ایم. هم Ubisoft و هم Techland با عملكرد دو نسخه قبل موافق بودند و ما می خواستیم سمت و سویی جدید را هم كشف كنیم. ما FPS غرب وحشی خود را با یك داستان جدی و قوی شروع كردیم كه بسیاری را سورپرایز كرد و قصد داریم همین نوآوری را در این بازی هم داشته باشیم. فكر می كنم غرب وحشی بیشتر به روحیه و اتمسفر ربط دارد تا مقطعه زمانی و یا مكان و شما در The Cartel هنوز هم می توانید مناظر زیبایی كه قبلاً در بازی وجود داشتند را ببینید و هنوز هم همان آزادی عمل را داشته باشید.

پردیس: منبع الهامتان در ساخت Call of Juarez: The Cartel چه بوده است؟

کراکویاک: همه ما از تجربیات خود الهام گرفته ایم. Techland استودیویی با تجربه است كه در به تصویر کشاندن غرب وحشی تبحر خاصی دارد. ما همیشه بازی های زیادی را در سبك های مختلف زیر نظر داشته ایم و از رسانه های دیگر مثل آلبوم های موسیقی، كتاب های كمیك، فیلم و سریال های تلویزیونی الهام گرفته ایم. نمی خواهم منبعی را به اسم نام ببرم، چون قصد نداریم چیزی را از بازی دیگری كپی كنیم و ما سعی می كنیم مسیر خود را پیش ببریم.

پردیس: اخیراً شنیده ام كه بازی در مكزیك ممنوع شده. نظرتان راجع به این موضوع چیست؟

کراکویاک: توصیه ما این است كه ابتدا بیشتر در مورد بازی اطلاعات كسب كنید و بعد تصمیم بگیرید. اگر اینطور نباشد، شما بازی را به خاطر مبارزه با اتحادیه های مواد مخدر ممنوع خواهید كرد!

پردیس: سری Call of Juarez همیشه شخصیت های متفاوتی داشته است. اینبار با این سه شخصیت چطور پیش می روید؟

کراکویاک: هد ف اصلی شما در بازی مبارزه با اتحادیه مواد مخدر مكزیك است. داستان با بمباران یك ساختمان دولتی در آمریكا شروع می شود و ما متوجه می شویم که اتحادیه ها قدرت زیادی در دست گرفته اند و حتی ارتش هم برای مقابله با آن ها می ایستد. یك گروه سه نفره دولتی تأسیس می شود تا در مقابل این پیشروی ایستادگی كند. FBI و LAPD تصمیم می گیرند که این گروه خبره را در كنار هم قرار دهند، ولی اعضای این گروه ممكن است رازهای تاریك و یا بهتر بگویم، قسمتی سیاه در خود داشته باشند. ادی (Eddie) یك قمارباز است. او به پول نیاز دارد تا برای اعتیادش خرج كند. کیم (Kim) هم به این خاطر درگیر این موضوع شده كه رابطه ای بین خانواده او و این گروه خلافكار وجود دارد و او سعی می كند که این رابطه را مخفی نگه دارد، اما در آینده آن ها سراغ کیم خواهند آمد. بن (Ben) آدم بد اخلاقی است كه قبلاً در جنگ بوده و اعتقاد دارد که وقتی عدالت به خوبی اجرا نشد، باید قانون را شكست تا عدالت را بجا آورد!

پردیس: در مورد موتور گرافیكی بازی صحبت می كنید؟

کراکویاک: فكر می كنم مهم ترین موضوع این است كه ما این موتور را خودمان ساخته ایم و تیم بسیار متبحری در زمینه برنامه نویسی برای موتورهای گرافیكی داریم. آن ها موتور را به خوبی می شناسند و تعدادی از آن ها سال ها است كه با ما هستند و این باعث می شود ما راحت تر بتوانیم بازی خود را بسازیم. از آنجایی كه موتور ما برای یك شركت Third-Party نیست، به طور كلی Chrome Engine ارتقاء بسیاری داشته و The Cartel از لحاظ بصری عالی خواهد شد.

پردیس: خیلی ممنون به خاطر وقتی كه به ما دادید.

کراکویاک: باعث افتخار بود.

سایت معتبر و مشهور FIFPLAY در آخرین نظرسنجی‌اش از کاربران خود (که تا این لحظه ادامه دارد) از کاربران خود پرسیده که از بین لیگ‌های ایران،عربستان،رومانی و لیگ دسته دوم هلند ، دوست دارند که کدام‌یک به FIFA 12 اضافه شود.

تا به حال در این نظر سنجی 84935 نفر شرکت کرده‌اند که نتایج به دست آمده تا این لحظه به شکل زیر است :

Dutch Second League (2%) Saudi Arabian League (49%) Iranian League (48%) Romanian League (1%)

لازم به ذکر است که FIFPLAY یک سایت رسمی نیست ، اما فعالیت و سابقه‌ی آن باعث شده که EA Sports نگاه ویژه‌ای به این سایت و نظرات آن داشته باشد و این باعث شده که این نظر سنجی هم از اعتبار بالایی برخوردار شود.

از شما کاربر ایرانی عزیز هم تقاضا می‌شود با ورود به این لینک و رای دادن به گزینه‌ی Iranian League در واقع وظیفه‌ی خود را انجام دهید.

در سال 1971 استیو مك كوئین (Steve McQueen) نقش یك مسابقه دهنده سالخورده به نام دلانی (Delaney) را بازی می كرد كه در بالای دره ها و پرتگاه ها رانندگی می كرد. پس از یك تصادف و یك سال دوری از مسابقه، او باز هم تلاش می كند كه مسابقه دهد. این فیلم نشان می داد كه چطور باید كاملا روی تمام پیچ ها و مسیرها دقت و تمركز كنید تا مبادا جان خود را از دست دهید. بازی های مسابقه ای (Racing) زیادی وجود دارند. از فیزیك واقعی Forza Motorsport 3 گرفته تا ماشین های واقعی Gran Turismo و بعضی مسابقات نرم و روان تر در Grid. تمام این بازی ها سعی دارند خیلی واقعی باشند و با سرعت واقعی پیش بروند. EA و Slightly Mad Studios این بار كار متفاوتی كرده اند. آن ها استانداردهای مسابقات واقعی را نگه داشته و یك بازی شبیه سازی خلق كرده اند و در كنار آن هیجان و لذتی غیر واقعی و یا به قولی اغراق شده هم به آن اضافه كرده اند. اگر بخواهید، می توانید با این بازی مثل یك عنوان Arcade همانند بقیه Need for Speedها رفتار كنید. فقط كافی است درجه سختی را پایین آورید و قسمت Driving Assist را فعال كنید و می توانید تمام لذت مسابقه با یك ماشین را مثل Mazda بدون تصادف تجربه كنید. اما این یك مسابقه واقعی نیست، درست است؟ Shift 2 هنوز هم المان های قبل مثل: Experience Point ،Leveling Badge و ... را حفظ كرده است. بگذارید در مورد شبیه سازی بودن آن بحث كنیم.

اینبار قسمتی كاملا شبیه سازی شده وجود دارد كه تلنگری به Forza و Gran Turismo می زند. آسیب پذیری كامل ماشین ها اینبار عالی است که هم تاثیر بصری دارد و هم تاثیر فیزیكی روی ماشین. هوش مصنوعی سایر رقبا بسیار بالا رفته و شما برای هر مسابقه باید تنظیمات خاصی را روی ماشین خود پیاده كنید. بازی چنین پیشرفت هایی داشته، ولی بزرگترین نوآوری Shift 2 دوربین كلاه ایمنی آن است كه شما واقعا در سر راننده قرار می گیرید و حتی می توانید بدن خود را ببینید و نمای كامل داخل كابین را نظاره كنید. این دوربین به درد هر كسی نمی خورد. این نما متفاوت و ترسناك است و زمان می برد تا به آن عادت كنید. این دوربین شما را مجبور می كند به همه چیز توجه كرده و می توانید ترس واقعی سریع رفتن با یك ماشین را تجربه كنید. این نما فقط یك تغییر در زاویه دید نیست. وقتی به یك پیچ نزدیك می شوید، دوربین به آرامی به سمت پیچ حركت می كند و مسیر درستی از راندن را نشان می دهد. وقتی روی خط اصلی جاده قرار گرفتید، دوربین دوباره به آرامی مستقیم می شود. وقتی با سرعت زیاد حرکت کنید، دوربین افكت Blur ایجاد می كند كه این یك شبیه ساز واقعی است و وقتی راننده با سرعت زیاد حركت می كند، همه چیز به ماتی می رود. این خیلی عالی و بسیار هیجانی است، به طوری كه فكر می كنید در حال كور شدن هستید. این در حالیست كه از سرعت بالای خود روی Speedmeter به هیجان آمده اید، ممكن است ناگهان كسی از شما سبقت بگیرد، پس تمركز كنید.

Experience Point اینبار هم وجود دارد و شما تقریبا برای هر كاری (اول شدن در یك مسابقه تا خرید تجهیزات مختلف) كمی تجربه كسب می كنید. شما می توانید در بخش Autolog همانند Need for Speed در بخش مسابقات زمانی XP به دست بیاورید. نسخه اول این بازی عنوان خوبی بود، ولی Slightly Mad Studio سعی كرده در نسخه دوم چندین نكته كلیدی را ارتقاء دهد. سیستم جدید Tuning هم وجود دارد كه می توانید ماشینتان را هر طور كه دوست دارید Tune كنید و آن را ارتقاء دهید و حتی از ماشینتان عكس گرفته و برای فروش به صورت آنلاین برای آن تبلیغ كنید. موضوع جالب دیگر، استفاده از قهرمانان رانندگی واقعی است كه در حقیقت Boss Fightهای بازی هستند! شما با شكست آن ها ماشینشان را صاحب می شوید و امتیاز بالایی كسب می كنید. در منوی بازی بخشی به نام Driver Duel Championship وجود دارد كه هم به صورت آنلاین قابل بازی است و هم به صورت آفلاین كه می توانید در آن با ماشین خود با دیگران دوئل كنید. متاسفانه چیز زیادی از این بخش نمایش داده نشده است. Store و یا همان فروشگاه بازی مضامین زیادی (از ماشین های مختلف گرفته تا Time-Saverها) دارد. Shift 2 به نظر وسیع می آید، البته EA خودش اعتراف كرده كه تعداد ماشین های این بازی هم اندازه سایر رقبای آن نیست. تهیه كننده بازی می گوید: "این سبك خاص ما است. ما نمی خواهیم یك Simulation Sandbox بسازیم، ولی بازی همچنان بر مبنای قوانین و فیزیك واقعی است. نقطه مقابل ما Gran Turismo است، پس نیازی به مقایسه نیست، چون اصلا شباهتی در مقایسه وجود ندارد. این یك بازی ویدئویی است كه شما باید با كنترل آن را بازی كنید، این چیزی است كه ما از یك بازی می خواهیم". Shift 2 به نظر بازی بسیار خوبی است كه سعی دارد با نوآوری های فراوان، سبكی خاص برای خود درست كند. هر قشری از بازیكن ها می توانند از این بازی لذت ببرند، چه آن هایی كه از سبك Arcade سنتی سری Need for Speed خوششان می آید و چه طرفداران مسابقات شبیه سازی.

ستودیوی Crytek با Far Cry نشان داد که از نظر تكنیكی حرف های بسیاری برای گفتن دارد. در میان برترین بازی های FPS دهه گذشته، نام دو بازی آن ها یعنی Far Cry و Crysis به چشم می خورد، اما Crytek همیشه روی PC كار كرده و اینبار آن ها با نسخه سوم موتور قدرتمند خود یعنی CryEngine 3 نسخه دوم Crysis را علاوه بر PC روی كنسول ها هم عرضه كرده اند كه قصد داریم به بررسی آن بپردازیم.

داستان

بازی سه سال بعد از ماجرای نسخه قبل اتفاق می افتد. بیشتر شهرهای بزرگ دنیا مورد حمله بیگانگان فضایی قرار گرفته اند و یكی از بزرگترین حملات در شهر نیویورك انجام شده است. تقریباً تمام مردم نیویورك از این شهر فرار می كنند و سرانجام تعداد خیلی كمی از آن ها باقی می مانند. ارتش توانایی مبارزه با سلاح های پیشرفته بیگانگان را ندارد و از طرفی گروهی به نام Crynet قصد دارند از فرصت استفاده كرده و كنترل شهر را در دست بگیرند. همانطور كه در نسخه قبل مشاهده كردیم، با پیشرفت علم لباس هایی از جنس نانو ساخته می شوند كه Nanosuit نام دارند. این لباس ها یك انسان معمولی را به یك ابر سرباز تبدیل می كنند. در نسخه دوم ما با ویرایش Nanosuit روبرو هستیم. در ابتدای بازی شما یك سرباز معمولی به نام آلکاتراز (Alcatraz) هستید كه همراه با جوخه خود به شهر فرستاده می شوید. ناگهان حمله ای صورت می گیرد و زیردریایی شما منفجر می شود. تمام هم تیمی هایتان می میرند، ولی شخصی به نام پرافت (Prophet) كه Nanosuit به تن دارد، شما را نجات می دهد. پس از به هوش آمدن، مشاهده می كنید كه Nanosuit به تن شما است و در حقیقت پرافت لباس خود را تن شما كرده است تا ماموریت ناتمام وی را به انجام برسانید. حال شما با مشاهده حافظه ضبط شده پرافت باید مقابل یك فاجعه عظیم در نیویورك قرار بگیرید كه تنها شما می توانید آن را تمام كنید. داستان بازی قابل قبول است و هر چه جلوتر می روید، زیباتر و پیچیده تر می شود. هر چند هیچ یك از مضامین آن اوریجینال نیست، ولی با توجه به سبك FPS بازی Crysis 2 داستان زیبایی دارد. شخصیت ها خیلی شبیه به شخصیت های BioShock هستند. مثلا دكتر هارگریو (Dr. Hargreave) دقیقاً نمونه ای از اندرو ریان (Andrew Ryan) در BioShock است كه Nanosuit را ساخته است.

گرافیك

نام Crysis با گرافیك بارو نكردنی آن همراه است. بسیاری می گفتند كه كنسول ها توانایی اجرای Crysis را ندارند. Crytek با عرضه CryEngine 3 تلاش زیادی كرده تا جلوه های بصری خیره كننده خود را با كمترین استفاده از دستگاه نمایش دهد. نتیجه كار یكی از زیباترین بازی های بصری تاریخ است كه روی كنسول های این نسل عرضه شده است. Crysis 2 به راحتی یك سر و گردن از بازی های هم دوره خود بالاتر است، بعضی از تكنیك های گرافیكی این بازی تا به حال در عنوان دیگری دیده نشده و طراحی هنری آن هم بسیار زیبا است. سایه ها از تكنولوژی جدید Crytek برخوردار هستند كه رنگ و عمق آن ها هم بستگی به میزان منبع نور، قابل تغییر است. رنگ ها بی نظیر هستند و عمق و شكل آن ها بسته به میزان نور و حتی زاویه نور، متغیر است و ما حتی بازتاب نور را از جسمی بر جسمی دیگر می بینیم. مثلا اگر نور به میزی قرمز بتابد، بازتاب و سایه میز عمق كمی از رنگ قرمز بر جسم مقابل، مثلا زمین، دیوار و یا تلویزیون می تاباند. نورپردازی حجم دار خیره كننده است و این موضوع وقتی زیباتر می شود كه مثلا جلوه باران و حتی جهت بارش آن بر دید ما نسبت به نور و یا آتش تأثیر می گذارد. صحبت از باران شد و باید اشاره كرد که Crysis 2 در كنار Heavy Rain از طبیعی ترین جلوه باران استفاده می كنند. تأثیر باران بر اشیاء و سرازیر شدن آن خیره كننده است. به طور كلی جلوه آب چه از نظر بصری و چه از لحاظ فیزیكی بسیار زیبا است. بافت ها بسیار با كیفیت و خیلی برجسته هستند، حتی ذرات دیوار جزء به جزء سه بعدی طراحی شده و اگر از كنار و نزدیك به آن ها نگاه كنید برجستگی های رنگ و سیمان آن را مشاهده می كنید. طراحی صورت و لباس ها هم بسیار خوب است. Crysis 2 از نظر جزئیات گرافیكی در كنار Uncharted 2 در لیست بالای این نسل قرار می گیرند. كوچك ترین اشیاء محیط از بالاترین جزئیات برخوردار هستند. یك منگنه كه حتی ممكن است در بازی به چشم نیاید از پیچ، لایه پلاستیكی زیرین برخوردار است. یك تلفن كاملا واقعی است و تمام شماره ها و نوشته های آن به وضوح معلوم هستند. تعداد زیاد این اشیاء محیط ها را خیلی زنده تر نشان می دهد و وقتی آن ها را به هم ریخته مشاهده می كنید، دقیقا حس می كنید در این مكان قبلاً زندگی بوده و حال فاجعه ای در آن رخ داده است. Draw to Distance خیره كننده است، تمام محیط ها و برج های نیویورك به دقت در بازی ساخته شده و شما اگر به دور دست نگاه كنید، مشاهده می كنید که برجی فرو می ریزد و دود سرتاسر شهر را فرا گرفته است. فیزیك Crysis 2 بسیار تأثیر پذیر است. تقریباً تمام اشیاء موجود در محیط تخریب پذیر هستند و كافی است نارنجكی پرت كنید تا انفجاری بسیار واقعی با اثرات واقعی تر مشاهده كنید. در این بازی تكنولوژی 3D هم استفاده شده كه بسیار جذاب است. البته نسخه PS3 از 3D بهتری بهره می برد، ولی به طور كلی تجربه 2D بازی از كیفیت بالاتری برخوردار است. بازی دارای تفاوت هایی هم هست. نسخه PC بدون شك بهترین تجربه گرافیكی بازی است، نسخه 360 از رزولوشن و كیفیت بالاتری برخوردار است، اما نسخه PS3 سایه های بهتر و فیلترینگ بهتری دارد که البته این نشان از ضعف Crytek در شناخت و درک صحیح کنسول ها است. بازی دارای برخی مشكلات كوچك هم هست. مثلا فریم در بعضی مواقع افت می كند كه با توجه به تعداد كم آن و عظمت گرافیك بازی در كنار محیط های بسیار وسیع می توان از آن چشم پوشی كرد. اندكی هم باگ مثل معلق ماندن اجسام در محیط و تأثیر نگرفتن از تخریب جسم دیگر وجود دارد. البته این موارد با یك پچ حل خواهد شد، ولی به طور كلی چنین مشكلاتی در بازی وجود دارند.

موسیقی/صداگذاری

صداگذاری بسیار عالی است. شهر نیویورك همانند جنگلی است كه در آن فاجعه ای رخ داده، صدای طبیعت در كنار انفجارها و ریختن برج ها به خوبی حس فاجعه آمیز بازی را نشان می دهد. صداگذاری شخصیت ها خوب هست و جلوه های صوتی بسیار مسخ كننده هستند. موسیقی بازی هم بدون شك یكی از برترین آثار اركسترال این نسل است. هانس زیمر (Hans Zimmer) آهنگساز بزرگ آثاری چون The Dark Knight و Pirates of The Caribbean تم اصلی را نواخته و سایر قطعات را او نوشته و دو تن از شاگردانش اجرا كرده اند. همچنان بوق های فرانسوی و طبل های سنگین جزو تنش موسیقی زیمر هستند و تركیب موسیقی الكتریك با موسیقی اركسترال بسیار جذاب و شنیدنی است. در نهایت می توان گفت بازی در این دو بخش هیچ نقصی ندارد و اتفاقاً بسیار عالی به گوش می رسد.

گیم پلی

نسخه قبلی گیم پلی تازه ای در سبك FPS داشت، ولی بی نقص هم نبود. در نسخه دوم Crytek گیم پلی بازی را ارتقاء داده كه نتیجه یك FPS ناب و نو است. در حقیقت بدنه اصلی گیم پلی بازی بر مبنای Nanosuit است كه همین موضوع تنوع بسیاری به بازی داده و آن را از سایر FPSهای معمولی جدا می كند. با استفاده از این لباس می توانید مدتی نامرئی شوید، در برابر گلوله ها ضد ضربه شده و از ارتفاع های بلند بدون آسیب بپرید. می توانید پرش های بسیار بلندی داشته باشید و یا با استفاده از Nanovision موقعیت دشمنان و اهدافتان را ببینید و یا حتی آن ها را علامت گذاری كنید. خوشبختانه سازندگان توانسته اند به خوبی نحوه استفاده از Nanosuit را روی كنسول ها اجرا كنند. در نسخه قبل، با استفاده از دایره ای می توانستید یك قابلیت را انتخاب كنید، ولی اینبار با هر دكمه یكی از قابلیت های لباس فعال می شود. این موضوع، هم بازی را خیلی سریع تر می كند و هم در نسخه كنسول و یا حتی در PC خیلی كارآمدتر است. شما می توانید لباس خود را ارتقاء هم بدهید و آن را مجهزتر كنید. تیراندازی همانند قبل بسیار جذاب است، تعداد اسلحه ها آنچنان زیاد نیست، ولی قابل قبول هستند و باز هم می توانید اسلحه خود را هر طور كه می خواهید تغییر دهید. صداخفه کن روی آن بگذارید و یا بجای نشانه یك لیزر زیر آن كار بگذارید. خوشبختانه Crytek به خوبی توانسته كنترل نرم و روانی روی كنسول ها طراحی كند و ما هیچ مشكلی در زمینه كنترل با دسته نمی بینیم. مراحل بسیار متنوع هستند (از مكان های مختلف گرفته تا آب و هوای متغیر) و شما می توانید هر طور كه می خواهید آن ها را پیش ببرید. می توانید یك مرحله را بدون شلیك حتی یك گلوله پیش ببرید و یا آنجا را به یك كشتارگاه عظیم تبدیل كنید. استفاده از Nanosuit در هنگام مبارزات بسیار به تاكتیكی شدن گیم پلی كمك كرده و تنوع زیادی به آن بخشیده است. بازی آرام شروع می شود، ولی هر چه جلوتر می روید، زیباتر می شود. Crysis 2 بر خلاف FPSهای این نسل از گیم پلی طولانی برخوردار است. نزدیك به 11 ساعت گیم پلی این بازی را از سایر FPSهای بازار متمایز می كند و خوشبختانه Crytek توانسته بدون لحظه ای تكرار و خستگی تا آخر بازی شما را میخكوب پای تلویزیون نگه دارد. Set-Pieceهای بازی نفس گیر و زیبا هستند و مبارزات هر بار از چیدمان متفاوتی روبرو هستند. متأسفانه هوش مصنوعی دشمان بستگی به درجه سختی دارد. هر چه درجه سختی بازی را بالاتر ببرید، هوش مصنوعی آن ها هم بیشتر می شود. این روش خوبی برای انتخاب درجه سختی نیست و این موضوع وقتی بدتر می شود كه روی درجه سختی معمولی هوش مصنوعی دشمنان از مشكلات بسیاری رنج می برد و وقتی بازی را روی درجه سختی ها بالا تر بازی كنید، می بینید كه واكنش ها چقدر بهتر می شوند. بخش چندنفره هم بسیار جذاب و متنوع است. نبرد در خیابان های تخریب شده نیویورك با گرافیك عظیم این بازی و در نهایت استفاده از Nanosuit در كنار حالت های متنوع، بخش چندنفره بسیار زیبایی را نوید می دهد كه از كیفیت بالایی برخوردار است.

نتیجه گیری

بدون شك Crysis 2 یكی از برترین FPSهای امسال است. این موضوع فقط به خاطر گرافیك بالای این بازی نیست، بلكه Crysis در سایر قسمت ها هم به راستی سعی كرده كه متفاوت و بسیار با كیفیت باشد. این تلاش Crytek در كنار اجرای بسیار خوب آن ها روی كنسول در اولین تجربه شان روی این نسل و اولین استفاده از CryEngine 3 نوید آینده درخشان تری برای آن ها روی كنسول های خانگی می دهد. هر چند تجربه PC بازی روی آخرین تنظیمات بسیار نفس گیر خواهد شد.

مصاحبه زیر توسط سایت Eurogamer با آقای پارکر همیلتون (Parker Hamilton) طراح ارشد و آقای هاینز شولر (Heinz Schuller) كارگردان بازی F.E.A.R. 3 انجام شده است.

EG: عادت نداریم بازی Co-Opی ببینیم كه در آن دو بازیكن بیشتر از اینکه در كنار هم باشند، علیه هم هستند. چه اتفاقی می افتد وقتی پوینتمن (Point Man) و فتل (Fettel) در سمت و سوی مخالف هم قرار می گیرند؟

همیلتون: موضوع تحریك كننده فتل برای كنار هم مبارزه كردن، این است كه او می تواند دشمن را از پشت سنگر بیرون كشیده و انرژی آن ها را به دست آورد. در حالت دیگر، فتل می تواند دشمن را از سنگر بیرون كشیده و پوینتمن با شلیك به او، وی را بكشد. ولی در بعضی مواقع فتل می خواهد قدرت های دشمن را تصرف كند و اجازه نمی دهد پوینتمن او را بكشد. این نوعی دزدیدن شكار از هم است. توجه اصلی ما در امتیاز دهی مربوط به كشتن از طریق همكاری كردن است، ولی در بعضی مواقع می توانید امتیاز بیشتری با كشتن به صورت تك نفره به دست آورید كه این موضوع مثالی برای روابط عجیب این دو است. فتل می تواند به داخل جمع زیادی از AI برود و هر چقدر كه می خواهد بكشد، ولی باید حواسش به شریك خود باشد. چون اگر او زخمی شود، باید وی را ترمیم كند. در سمت دیگر، پوینتمن با قابلیت آهسته كردن زمان می تواند زمان بیشتری برای كشتن برای خود بخرد و یا نبردهای تن به تن ویژه ای داشته باشد. در نهایت پوینتمن و فتل می توانند با هم همكاری داشته باشند و این خیلی سرگرم كننده است.

EG: چطور تجربه ترس كه یكی از پایه های اصلی این بازی است، در بخش Co-Op كار می كند؟ آیا وقتی بازی را به صورت Co-Op بازی می كنید، هنوز ترسناك است؟

شولر: ما چه در بخش تک نفره و چه در بخش Co-Op یك سناریو داریم. ما صحنه های ترسناك و خفقان آور F.E.A.Rهای قبلی را فراموش نكرده ایم. كار با شخصی دیگر به جای تك نفره بودن، تجربه ای جدید است. ما همان حس و حال را نگه داشته ایم، ولی مسلما بازی كمی متفاوت جلوه می كند، چون این بار شخص دیگری هم در كنار شما است. در سمت دیگر، فتل به شخصه ترسناك است. مبارزه در كنار او كه همیشه در حال تولید مرگ است، صورتی جدید به بازی داده كه در بخش Co-Op هم قابل مشاهده است.

همیلتون: بعضی اوقات یكی از بازیكن ها شاید چیزی را ببیند و از یار خود می پرسد كه آیا او هم چنین چیزی را دیده یا نه. در این مواقع، نوعی ترس تك نفره ایجاد می شود كه مدام ذهن شما را مشغول می كند.

EG: بازی F.E.A.R همیشه یك تجربه منحصر بوده است. چرا اصلا تصمیم گرفتید آن را Co-Op كنید؟

شولر: می خواستیم تجربه ای جدید برای بازیكن ها خلق كنیم. این سومین نسخه از بازی است و می خواستیم المان هایی را اضافه كنیم كه مردم انتظار ندارند. بازی ها بیشتر به سمت چندنفره بودن پیش می روند و ما می خواستیم چنین تجربه ای را در این نسخه داشته باشیم. این تجربه ای چالش آور بود، ولی دوست داشتیم چنین چالشی را داشته باشیم تا یك تجربه ای جدید برای مردم به ارمغان بیاوریم.

EG: آیا بخش Split-Screen هم در بازی وجود دارد؟

شولر: ما هم Split-Screen و هم Co-Op به صورت Online را پشتیبانی می كنیم.

EG: در بخش تك نفره F.E.A.R. 3 شما فقط می توانید در نقش پوینتمن بازی كنید. چرا قابلیت انتخاب بین پوینتمن و فتل در بازی نیست؟

شولر: در حال حاضر ما فقط می توانید پوینتمن را برای بخش تك نفره تایید كنیم. در آینده وقتی به تاریخ عرضه نزدیك شویم، شاید اطلاعات بیشتری هم عرضه شود، ولی در حال حاضر برنامه این است.

EG: آیا می توان در حین بازی بین شخصیت ها سوئیچ كنیم؟

شولر: در حین بازی نمی توانید، ولی در ابتدای هر مرحله می توانید.

EG: آیا با افزودن بخش Co-Op می خواهید مخاطبان متفاوت تری را جذب بازی كنید؟

همیلتون: یكی از مسائلی كه در F.E.A.R 3 می خواستیم انجام دهیم، این بود كه همان مسیری را طی كنیم كه مخاطبان اصلی دوست دارند. از طرفی امیدوار بودیم كه این عنوان را ارتقاء هم بدهیم.

شولر: در نسخه های قبل F.E.A.R مبارزاتی نزدیك در محیط های بسته داشتیم، ولی در F.E.A.R 3 ما خیلی دامنه مبارزات را وسیع تر كرده و آن ها را خیلی حماسی تر كرده ایم. همچنین ما دوست داشتیم مخاطبان بیشتری را به بازی جذب كنیم تا بازی برای آن ها هم جذاب و سرگرم كننده باشد.

EG: فتل یك شخصیت جدید است و به نظر می رسد که قدرت های فوق العاده ای داشته باشد. آیا فكر نمی كنید بازیكن ها فتل را در بخش Co-Op ترجیح بدهند؟

همیلتون: مردم از بازی كردن با فتل لذت می برند و در مقابل خیلی ها هم به بازی كردن با پوینتمن علاقه مند هستند، چون قدرت های او آشناتر است. كسانی كه با بازی های FPS آشنا هستند، علاقه دارند با پوینتمن بازی كنند، سنگر بگیرند، بدوند و شلیك كنند و از قابلیت Slow Motion استفاده كنند. نمی خواستیم بازیكن ها یك حق انتخاب داشته باشند، ما می خواستیم بر مبنای علاقه تصمیم بگیرند.

شولر: ما تلاش زیادی كردیم تا پوینتمن را به شخصیتی عالی برای بازی كردن تبدیل كنیم. اسلحه های زیاد و قابلیت های جالبی در مبارزات برای پوینتمن خلق شده است. به شخصه علاقه دارم در نقش هر دو بازی كنم. تجربه فتل جدید و بامزه است، ولی پوینتمن پر از لحظات خوب است.

EG: بازی اخیرا تاخیر خورد. این تاخیر چه فرصتی را به شما داد كه در غیر این صورت نمی توانستید انجام دهید؟

شولر: ما فقط می خواستیم بهترین تجربه ممكن را خلق كنیم. Warner Bros هم توجه ویژه ای روی این كیفیت دارد.

EG: شما بخش تك نفره را شرح دادید. آیا بازی برای كسانی كه فقط می خواهند به صورت تك نفره بازی كنند هم جذاب است؟

شولر: بدون شك. F.E.A.R در ابتدا یك بازی تك نفره است. ما همان قدر كه روی بخش Co-Op كار كردیم، روی قسمت تك نفره هم تمركز داشته ایم. خیلی از ما طرفدار بخش تك نفره هستیم. طوری كه من نگاه می كنم، این بازی در هر دو بخش عالی است.

طرفداران ورزش بوکس می توانند به سراغ جدیدترین بازی ساخته شده از روی این ورزش بروند. EA با بازی Fight Night: Champion آمده تا تمام رقیبانش را با یک ضربه knockout کند! نسخه جدید این سری از بازی ها واقعا یکی از بهترین عناوین شبیه سازی شده از روی ورزش بوکس است. قهرمان ها و رینگ های مبارزه منتظر ورزشکار جدیدی هستند که شما باید آن را در این بازی به دنیا معرفی کنید. تمرین های سخت، مبارزه های نفس گیر و کمربندهای قهرمانی در انتظار شما هستند. پس کنترلر را بردارید و با شنیدن صدای زنگ، مبارزه خود را آغاز کنید.

داستان

بازی های ورزشی داستان ندارند و جای تعجبی هم در این مسئله وجود ندارد. این عنوان هم مانند سایر بازی های ورزشی خط داستانی ندارد و بازیکن کنترل یک ورزشکار را در دست می گیرد تا با او به قهرمانی های مختلف دست پیدا کند. اما بازی با کمی زرنگی سعی کرده همین روند را برای بازیکنان جذاب کند و به نوعی کاری کند که جای خالی داستان در این بازی احساس نشود. اگر فیلم هایی مانند Rocky یا Fighter را دیده باشید، با روند این بازی بیشتر آشنا خواهید شد. بازی اجازه ساخت یک ورزشکار را به شما می دهد و پس از آن این شما هستید که باید او را همراهی کنید. در شرایط مختلف (شکست ها و قهرمانی ها) همراه ورزشکار خود خواهید بود. حتی بازی در شرایط مختلف میان پرده هایی نشان می دهد که در نوع خود بسیار جالب هستند. میان پرده هایی از روابط شما با سایرین، لحظات شادی و غم و قسمت هایی از تمرین های بسیار سخت، در مواقع مختلف بازی به نمایش در خواهند آمد. به هر حال این قسمت یکی از نکات جالب توجهی به شمار می رود که هم در نسخه های قبلی وجود نداشت و هم در سایر بازی های ورزشی چنین چیزی را شاهد نبودیم.

گرافیک

گرافیک بازی بسیار عالی و حتی فراتر از انتظار است. به جزئی ترین قسمت ها هم در این بازی توجه شده است. به طور مثال در اکثر بازی های ورزشی به محیط های اطراف و تماشاچیان توجه خاصی نمی شود، اما در این بازی چیزی که بیش از پیش جلب توجه می کند، محیط های خارج رینگ به ویژه مربیان و تماشاچیان است. تنوع تماشاگران خارج از رینگ خوب است و حتی حرکات جالبی در مواقع مختلف از خود نشان می دهند. اما تماشاچیانی که در قسمت های خیلی دور قرار دارند، بسیار معولی طراحی شده اند. ورزشکاران که از جزئیات بسیار زیادی برخوردار هستند و خیلی طبیعی و زیبا طراحی شده اند. طراحی بدن، صورت و حتی لباس ورزشی آن ها بسیار خوب صورت گرفته است. به طور مثال شورت ورزشی ورزشکاران بسیار خوب طراحی شده و از فیزیک و کیفیت بسیار خوبی برخوردار هستند. جلوه نور روی لباس و بدن ورزشکاران به زیباتر شدن بازی کمک زیادی کرده است. حرکات ورزشکاران بسیار طبیعی طراحی شده و حتی واکنش های آن ها نیز مثال زدنی است. در زمان برخورد مشت با صورت می توانید تغییر حالت صورت ورزشکاران را مشاهده کنید. جاری شدن خون و عرق روی صورت و بدن ورزشکارها هم خیلی خوب از کار در آمده است. در هنگام مشت زدن، می توانید شاهد پاشیده شدن خون و عرق به اطراف باشید. این عنوان یکی از بهترین گرافیک ها را در بین بازی های مبارزه ای به خصوص سری بازی های Fight Night دارد.

موسیقی/صداگذاری

یکی دیگر از قسمت های خوب این عنوان همین بخش است. البته این قسمت در سایر عنوان های این سری از بازی ها در جایگاه خوبی قرار داشت. صداگذاری روی بازی های ورزشی باید بسیار طبیعی و رو به واقعیت باشد تا بتواند شرایط بازی ها را بسیار به واقعیت نزدیک کند. این بازی نیز همین کار را انجام داده و ما شاهد یک صداگذاری عالی روی این عنوان هستیم. صدای هایی که در هنگام مبارزه ها شنیده می شوند از مسابقه های واقعی ضبط شده اند و به خوبی در شرایط مختلف در بازی به گوش می رسند. هیجان تماشاچیان در لحظات مختلف بازی را می توان از روی صدای آن ها تشخیص داد. صدای خود ورزشکاران در شرایط مختلف خوب است. هنگام برخورد ضربه های مختلف، صداهای مختلفی از آن ها به گوش می رسد. گزارشگر هم بسیار خوب کارش را انجام می دهد، چون گزارش ها یکی از عوامل مهم در ایجاد هیجان در این عنوان هستند. گزارشگرها با در نظر گرفتن مسابقه های قبلی که انجام داده اید، اطلاعاتی را بیان می کنند. حتی در اوایل مبارزه اطلاعات جالبی از ورزشکاران معروف می گویند. در منوهای بازی نیز موسیقی های گوناگونی از خوانندگان مختلف به گوش می رسند.

گیم پلی

گیم پلی نکته ای است که در این نسخه تغییر زیادی کرده است. این بازی با استفاده از آنالوگ ها برای ضربه زدن و دفاع کردن پیش می رود. یکی از مشکلاتی که نسخه های قبلی این سری از بازی ها داشتند، کنترل تقریباً سخت بود. در این نسخه یکی از قسمت هایی که شامل تغییرات زیاد شده، قسمت دفاع کردن در برابر ضربه های حریف است. دو سیستم دفاع کردن جدید برای این بازی طراحی شده که یکی از آن ها زمانی است که شما می خواهید ورزشکارتان دفاع کند. در این حالت کافی است که فقط دکمه RT (در Xbox 360) را نگه دارید. در این حالت ورزشکار ضربه های حریف را در حالت عادی دفاع می کند، اما اگر حریف سریع باشد، به راحتی می تواند دفاع شما را خنثی و ضربه هایش را به شما وارد کند. حالت دوم، دفاع کردن زمانی است که ورزشکار شما به طور خودکار نسبت به ضربه های حریف واکنش نشان می دهد. این حالت با تمرین کردن زیاد و ارتقاء قابلیت دفاع ورزشکار شما به دست خواهد آمد و بهتر خواهد شد. هر چه این قابلیت را بیشتر کنید، شاهد خواهید بود که ورزشکار شما واکنش های تماشایی ای از خود به نمایش می گذارد و بازیکن حریف عملاً کاری خاصی در این حالت نمی تواند انجام دهد. هر چه قدرت ورزشکار شما در این حالت قوی تر باشد، می توانید سریع تر از حالت دفاع به حالت حمله در بیایید. پس از ضربه حریف می توانید به سرعت ضربه خود را به او بزنید. در برخی از حالت های دفاع باید سر بازیکن را حرکت دهید. برای اینکار هم لازم است که دکمه LT را گرفته و آنالوگ سمت چپ را حرکت دهید. نگه داشتن دکمه LT در واقع پاهای ورزشکار را حرکت می دهد و آنالوگ سمت راست هم باعث می شود که بتوانید سر را تکان بدهید. هنگام تکان دادن سر نیز می توانید ضربه های غافلگیر کننده ای هم به حریف بزنید. چون در هنگام ضربه زدن گارد حریف باز است، می توانید با این روش ضربه های محکمی را به او بزنید. یکی دیگر از مسائلی که در این بازی جلب توجه می کند، فریم بالای آن است. این بازی با اجرای 60 فریم در ثانیه یک هیجان خاص را به بازی و بازیکنان بخشیده است. Fight Night: Champion گیم پلی بسیار زیبایی دارد و هر چه بتوانید در این عنوان با حرکات و نحوه اجرای آن ها آشنا شوید، بازی برای شما لذت بخش تر خواهد شد.

نتیجه گیری

اگر یک شبیه ساز مبارزه ای بسیار خوب وجود داشته باشد، آن همین Fight Night: Champion است. تجربه واقعی و خشن ورزش بوکس را در این بازی می توانید حس کنید. می توانید قهرمانی های مختلف این ورزش را در قالب یک بازی به دست بیاورید.

اگر شما هم از طرفداران بازی های مبارزه ای باشید، حتما از کمبود این بازی ها گله دارید و شاید از اینکه این سبک از بازی ها در این نسل چندان موفق عمل نکرده اند هم راضی نباشید. اما Capcom از این روند نه چندان موفق بازی های مبارزه ای، درس گرفته و نسخه سوم یکی از بازی های کلاسیک و پرطرفدار خود را بسیار زیبا و عالی از کار در آورده است. بازی Marvel vs. Capcom 3: Fate of Two Worlds از آن عنوان های مبارزه ای فانتزی ای است که خیلی ها دوست دارند آن را بازی کنند. شخصیت های محبوب بازی های Capcom روبروی ابر قهرمان های Marvel قرار گرفته اند تا بازیکنان بتوانند شاهد قدرت نمایی آن ها در قالب یک بازی کامپیوتری باشند.

داستان

در تمام عنوان های مبارزه ای شاهد داستان خاص یا چندان پیچیده ای نیستیم. در MVC3 هم همین قاعده پا برجاست. داستان توجیهی برای شکل گرفتن چنین مبارزه هایی میان شخصیت های Capcom و Marvel است و هدف دیگری ندارد و از این قرار است که دکتر دوم (Doctor Doom) که باعث اکثر بدبختی های دنیای Marvel است، یک تیم بزرگ خلافکاری تشکیل می دهد. تا اینجای کار همه چیز برای دنیای Marvel عادی است. اما دکتر دوم تصمیم می گیرد به یکی از پلیدترین شخصیت های دنیای Capcom ملحق شود تا با هم بتوانند هر دو دنیای Marvel و Capcom را به تصرف در بیاورند. او به سراغ آلبرت وسکر (Albert Wesker) می رود تا با همکاری او بتواند به خواسته هایش برسد. اما این اقدام باعث می شود که قهرمانان آشنای این دو دنیا علیه آن ها اقدام کنند و سعی کنند که این دو دنیا را از وجود این شیاطین پاک کنند. همین داستان، آغازی برای یک بازی مبارزه ای است. انصافا هم سوژه خوبی برای شکل گیری این بازی خلق شده و بازیکنان بهانه خوبی برای انجام این بازی دارند.

گرافیک

همان طور که از نام بازی هم مشخص است، با یک عنوان فانتزی روبرو هستیم. دیگر از دنیای تاریکی که اکثر شخصیت های بازی در آن به تنهایی حضور داشتند، خبری نیست و آن ها در محیطی کاملا فانتزی قرار گرفته اند. گرافیک Cel-Shade به بازی زیبایی خاصی بخشیده و محیط بازی را بسیار جذاب کرده است. با توجه به همین موضوع، طراحی شخصیت ها هم به همین صورت است. اما طراحی Cel-Shade باعث نشده که شخصیت های بازی از نظر طراحی جزئیات چیزی کم داشته باشند. شخصیت ها بسیار خوب و پر جزئیات طراحی شده اند. تمام شخصیت های این عنوان به همان زیبایی به نظر می رسند که در بازی های مستقل خود دیده شده بودند. این سبک باعث شده که بازی بیشتر حال و هوای کتاب های Comic را به خود بگیرد. بازی از صحنه های شلوغ زیادی هم برخوردار است. در این صحنه ها انواع و اقسام جلوه های بصری به چشم خواهند خورد. انفجارهای بسیار بزرگ، تخریب محیط، افکت های نوری و... تنها قسمتی از افکت هایی هستند که در زمان مبارزه ها به چشم می خورند. همین عوامل باعث شده اند که گرافیک بازی در نوع خود بسیار جذاب باشد و بازیکنان در قالب یک بازی مبارزه ای، فانتزی بودن را به خوبی حس کند.

موسیقی/صداگذاری

صداگذاری در این بازی همان چیزی است که یک بازی مبارزه ای به آن نیاز دارد. موسیقی بازی به خوبی هیجان را در بازیکنان ایجاد می کند و آن ها را به سرعت وارد جریان بازی خواهد کرد. موسیقی ها ریتم تند بسیار خوبی دارند و هر کدام هیجان خاص خود را دارند. یک مسئله قابل توجه درباره این موضوع، این است که در میان موسیقی هایی که برای بازی ساخته شده، آهنگ های Remix شدۀ متعددی هم وجود دارند. به طور مثال می توان به آهنگ Take You For A Ride اشاره کرد که قبلا در نسخه دوم این سری از بازی ها هم قرار داشت. برای این بازی 84 قطعه آهنگ ساخته شده و برای شنیدن همه آن ها به 4 ساعت و نیم زمان نیاز خواهید داشت. شخصیت های بازی نیز دارای دیالوگ هستند. دیالوگ های کوتاهی که بیشتر در ابتدای نبردهای بازی شنیده خواهند شد. این قسمت شاید چندان مهم نباشد، اما خیلی خوب از کار در آمده و آن چیزی شده که همه انتظارش را داشتند.

گیم پلی

در این بازی با گیم پلی ای مواجه خواهید شد که فقط در این سری از بازی ها آن را تجربه خواهید کرد. پس اگر نسخه های قبلی را بازی نکرده اید، با یک تجربه جدید در بازی های مبارزه ای آشنا خواهید شد. همان طور که گفته شد، شخصیت های Capcom و قهرمان های Marvel در این بازی با یکدیگر مبارزه خواهند کرد. در این عنوان 38 شخصیت حضور دارند که بازیکن می تواند از بین آن ها سه شخصیت را انتخاب کند و به مبارزه با حریف برود. این عنوان یک بازی مبارزه ای تک به تک نخواهد بود. بازیکنان می توانند از هر سه شخصیتی که انتخاب کرده اند به نوبت در بازی استفاده کنند. می توانند حریف را با ضربه های متعدد و تعویض به موقع شخصیت ها چنان غافلگیر کنند که او نتواند یک دکمه را هم در بازی بزند. در طول بازی باید در زمان مناسب شخصیت خود را عوض کنید و بوسیله دیگر شخصیت ها مبارزه را ادامه دهید. چون ضربه ها در این بازی تاثیر زیادی می گذارند، باید به سلامتی بازیکنان خود توجه زیادی داشته باشید. ضربه ها و فنونی که شخصیت ها در این بازی اجرا می کنند، بسیار قدرتمند هستند و بازی هم برخی از آن ها را در حالتی سینمایی به نمایش در می آورد. ضربه هایی که  امکان ندارد همانند آن ها را در بازی دیگری دیده باشید. هر یک از شخصیت های بازی دارای یک سلاح و یا یک قدرت خاص هستند. به طور مثال شخصیت مرد آهنی (Iron Man) می تواند اشعه لیزر بزند یا با یک بازوکای بزرگ که آن را از جیبش در آورده، بازیکن حریف را غافلگیر کند. یا مثلا شخصیت کریس ردفیلد (Chris Redfield) می تواند از سلاح های بی شماری که در اختیار دارد، استفاده کند. اما همان طور که گفته شد، در این عنوان باید به صورت ترکیبی بازی کنید. برای انتخاب شخصیت ها در بازی محدودیتی اعمال نشده و تفاوتی هم نمی کند که چه شخصیت هایی را با هم انتخاب کنید. فقط باید شخصیت هایی را انتخاب کنید که می توانید از آن ها بهترین استفاده را در بازی ببرید. شخصیت هایی که می توانید آن ها را به خوبی کنترل کنید و به نحوه اجرای فنون آن ها آشنایی دارید. در این بازی قدرت شخصیت ها به خوبی با هم برابری می کند. پس نباید گول هیکل بزرگ هالک (Hulk) یا دیگر شخصیت های بازی را بخورید. تعادل خوبی میان قدرت شخصیت های بازی برقرار شده و این بازیکن ها هستند که با نحوه بازی خود پیروزی یا باخت را برای خود به ارمغان می آورند. این عنوان را می توان مانند سایر بازی های مبارزه ای به صورت دو نفره هم بازی کرد. هر چه باشد، بیشتر هیجان بازی های مبارزه ای در این است که آن ها را به صورت دو نفره بازی کنید.

نتیجه گیری

Marvel Vs. Capcom 3: Fate of Two Worlds یک بازی مبارزه ای بسیار جذاب و نفس گیر است که پیشنهاد می کنم آن را امتحان کنید. البته سبک این بازی شاید به گونه ای باشد که خیلی ها نتوانند در ابتدای کار چندان موفق باشند، اما کم کم و با تمرین زیاد می توانید خود را در رده مدعیان این بازی قرار دهید.

زمانی که نام تیم شیفر (Tim Schafer) در یک بازی ثبت می شود، همه می دانند که قرار است با یک بازی بسیار خلاقانه و زیبا روبرو باشند. شیفر در کارهای قبلی اش نشان داده که هرگز از ساخت بازی های جدید و ساختار شکنانه ترسی ندارد و همیشه سعی می کند بازی هایی بسازد که همه را شگفت زده کند. او در جرگه بازیسازانی است که عقیده دارد کار ساخت بازی برای شبکه های XBL و PSN بسیار بهتر است، چرا که در این بازی ها می توان دست به خلاقیت بیشتری زد و ریسک بیشتری انجام داد. با توجه به طرز تفکر قابل ستایش او، ما شاهد بازی ای به نام Stacking هستیم. عنوانی که از یک ایده بسیار ساده شکل گرفت و شیفر هم تصمیم گرفت که این ایده را در قالب یک بازی زیبای کامپیوتری به نمایش در بیاورد. یکی از سرگرمی های معروف کشور روسیه، عروسک های تو در تو یا همان Stacking Doll هستند که دیگر به شهرت جهانی دست پیدا کرده اند. حال با استفاده از همین عروسک ها شاهد عرضه بازی ای بسیار زیبا، خلاقانه و جذاب هستیم.

داستان

زمانی که بازی در آن اتفاق می افتد، دهه 20 میلادی است. زمانی که انقلاب صنعتی شکل گرفته و اکثر مردم آن زمان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند. بازی درباره خانواده پر جمعیتی است که با مشکلات اقتصادی زیادی مواجه هستند. روزی پدر خانواده با خبر بسیار خوشحال کننده ای به خانه می آید. رئیس جایی که او در آن کار می کند، تغییر کرده و اکنون فردی به نام بارون (The Baron) در رأس کار قرار گرفته و قول داده که حقوق همه کارگرها را زیاد کند. اما پس از مدتی شرایط از چیزی که بود هم بدتر می شود. پدر این خانواده به خانه باز نمی گردد و بارون نیز همه فرزندان او را با زور به کار اجباری می برد. اما بارون یکی از پسرها که چارلی (Charlie) نام دارد را از قلم می اندازد. چارلی کوچک ترین عضو این خانواده است و زمانی که می بیند تمام خانواده اش با اجبار برای بارون کار می کنند، تصمیم می گیرد که آن ها را نجات دهد. اینجاست که کوچک ترین عضو این خانواده برای نجات سایرین وارد یک ماجراجویی بزرگ می شود. روند روایت بازی و به نمایش در آمدن میان پرده ها دقیقا به صورت فیلم های کلاسیک صامت انجام می شود. ابتدا صحنه ای به نمایش در می آید و پس از آن صحبت های شخصیت های بازی نشان داده می شوند. نحوه روایت داستان باعث شده که بازی بیش از پیش حس کلاسیک بودن را در خود جای دهد. به همین دلیل بازیکن هم فکر می کند که در حال بازی با یک فیلم کلاسیک است.

گرافیک

گرافیک بازی در نوع خود بسیار مثال زدنی و زیبا است. همان طور که گفته شد، بازی کاملا کلاسیک طراحی شده است. نوع رنگ بندی به صورتی است که محیط کاملا فضای قدیمی به خود گرفته است. رنگ های کم رنگ و فیلتر سیاه و سفیدی که در بازی وجود دارند، باعث شده که این عنوان همانند یک فیلم کلاسیک به نظر برسد. حتی یک هاله سیاه رنگ نیز در اطراف صفحه نمایش برای این موضوع به چشم می خورد. محیط بازی کاملا سه بعدی طراحی شده است. مکان های بزرگ و خوبی برای بازی طراحی شده اند که هرکدام از آن ها زیبایی های خاص خود را دارند. شخصیت های بازی نیز همان عروسک های تو در تویی هستند که در مقدمه به آن اشاره شد. این عروسک ها نیز از تنوع بسیار خوبی برخوردار هستند.

موسیقی/صداگذاری

اولین نکته ای که در منوهای بازی نظر شما را به خود جلب می کند، موسیقی بسیار زیبای این عنوان است. موسیقی حرف اول را در این بازی می زند و Stacking با این موسیقی بسیار زیباتر شده است. موسیقی و آهنگ هایی که برای این بازی ساخته شده دقیقا همان حس و حالی که در فضای بازی حاکم است را به بازیکنان منتقل می کند. همانند فیلم های کلاسیک، صدای پیانو در بسیاری از آهنگ های بازی شنیده می شود. حتی ریتم موسیقی ها دقیقا به همان صورتی است که در فیلم های کلاسیک شنیده می شوند. آهنگ هایی که برای این بازی ساخته شده، کار آقای پیتر مک کانل (Peter McConnell) است. مک کانل قبلا با استودیوی بازیسازی Double Fine برای ساخت بازی Brutal Legend همکاری داشته و همین طور کار آهنگسازی بازی Kinectimals را نیز برای Microsoft انجام داده است. در بازی دیالوگ های صدادار وجود ندارند و این موسیقی است که جای آن را پر کرده است. موسیقی در این بازی همه چیز است و اگر آن را از بازی حذف کنید، همه جذابیت آن از بین می رود.

گیم پلی

اگر با عروسک های تو در تو بازی کرده باشید، کمی با نحوه بازی کردن این عنوان آشنایی خواهید داشت. Stacking بر اساس اصول بازی کردن با این عروسک ها ساخته شده است. چارلی که همه کاره این عنوان است، می تواند وارد عروسک های بزرگ تر از خودش بشود و کنترل آن ها را به دست بگیرد. بازی به گونه ای است که بازیکن باید به ترتیب وارد عروسک های بزرگ تر از خودش بشود. مثلا به یکباره نمی شود وارد عروسکی شد که چهار برابر چارلی است. با پریدن درون عروسک هایی که کمی بزرگ از شما هستند، می توانید بازی را شروع کنید. پس از آن باید با همان عروسک وارد یک عروسک دیگر بشوید تا بتوانید ماموریت های بازی را با موفقیت انجام دهید. زمانی که بزرگترین عروسک های بازی را کنترل می کنید، چارلی درون سه عروسک دیگر قرار دارد. هر عروسکی که در این بازی کنترل آن را به دست می گیرید، یک قدرت خاص برای خود دارد. با استفاده از این قدرت ها باید معماهای بازی را حل کنید. برای حل کردن معماهای بازی چند راه وجود دارد و بازی برای اینکه شما راه های تازه را برای حل معماهای بازی استفاده کنید، به شما امتیازها و پاداش های جالبی (از تصاویر مختلف گرفته تا نقاشی ها و عروسک های منحصر به فرد) می دهد.کنترل این بازی اصلا سخت نیست. برای اینکه بتوانید کنترل عروسک های دیگر را به دست بگیرید، باید به آرامی از پشت به سمت آن ها حرکت کنید و دکمه Y را (در Xbox 360) بزنید. کنترل ساده و بسیار خوبی برای بازی طراحی شده است که با آن بازیکنان می توانند نهایت لذت را از بازی ببرند.

نتیجه گیری

اگر دنبال یک بازی، با حال و هوایی بسیار جدید هستید، Stacking گزینه بسیار خوبی است. این محصول جالب و بسیار خلاقانه استودیوی بازیسازی Double Fine می تواند به بازیکنان تجربه ای جدید را منتقل کند. این بازی هم اکنون روی شبکه های XBL و PSN برای دانلود قرار گرفته است.

بازی Test Drive Unlimited 2 در صدر جدول فروش بازی های این هفته قرار گرفت. لیست فروش این هفته به شرح زیر است:

Test Drive Unlimited 2 (Eden Games, Namco Bandai)
Dead Space 2 (Visceral Games, EA Games)
FIFA 11 (EA Sports, EA)
Call of Duty: Black Ops (Treyarch, Activision)
Assassin’s Creed: Brotherhood (Ubisoft Montreal, Ubisoft)
Mario vs Donkey Kong: Mini-Land Mayhem (Nintendo, Nintendo)
Just Dance 2 (Ubisoft, Ubisoft)
Mario Sports Mix (Nintendo, Nintendo)
Grand Theft Auto IV: Complete Edition (Rockstar North, Rockstar)
LittleBigPlanet 2-Media Molecule, Sony Computer Entertainment

کنترلرهای حرکتی Kinect و Move می توانند در بازی های ورزشی بسیار جذاب و هیجان انگیز باشند. اما خیلی از سازندگان دست به ریسک استفاده از این کنترلرها در بازی های خود نمی زنند. حداقل این موضوع درباره کنترلر Kinect بیشتر مشاهده می شود. کنترلری که هیچ دکمه ای ندارد، بسیاری از سازندگان را گیج می کند. به طور مثال، استودیوی بازیسازی 2K Czech که مشغول ساخت بازی Top Spin 4 است، مشکل زیادی با کنترلر بدون دکمه Kinect دارد. آن ها می گویند که کنترل بازیکن در بازی بدون استفاده از دکمه بسیار سخت است، اما رقیب های این استودیو و این بازی کاملا نظر دیگری دارند. Sega و سازندگان بازی Virtua Tennis 4 خود را با کنترلرهای جدید هماهنگ کرده اند و قصد دارند از هر دو کنترلر Move و Kinect در بازی خود استفاده کنند. تیم سازنده Virtua Tennis 4 برای اینکه از Kinect بهترین استفاده را در بازی داشته باشد، یک دوربین و یک سیستم حرکتی جدید را برای بازی طراحی کرده اند. همچنین از همین تکنولوژی جدید برای کنترلر Move هم استفاده شده است. البته دارندگان کنترلر Move زمانی می توانند این سیستم جدید را مشاهده کنند که Navigation Controller را در اختیار نداشته باشند. یکی از مسائلی که باعث می شود VT4 بسیار جذاب باشد، همین استفاده از کنترلر Kinect و قابلیت بازی چندنفره است. خیلی ها درباره این موضوع هیجان زده شده اند و حتی کسانی که بازی را تست کرده اند، از این امکان شدیدا راضی بوده اند.

VT4 اولین بازی بر اساس یک رشته ورزشی است که در آن از Kinect و Move استفاده شده است. در این بازی تمام ستاره های تنیس دنیا حضور دارند که از بین آن ها می توان به رافائل نادال (Rafael Nadal) و راجر فدرر (Roger Federer) اشاره کرد. برای بازی کردن این عنوان به وسیله Kinect، ابتدا باید بازیکن مورد نظر را انتخاب کرد. بازی این امکان را فراهم کرده که بتوانید از Avatar خود هم در این عنوان استفاده کنید. در حالت دو نفره صفحه نمایش به صورت Split-Screen در خواهد آمد. در این حالت Kinect حرکات دو بازیکنی که قصد بازی کردن را دارند، زیر نظر می گیرد. سرویس زدن ها در بازی بسیار راحت است. کافی است دستتان را بالا ببرید و نحوه ضربه زدن به توپ تنیس را شبیه سازی کنید. برای اینکه این کار را حتی راحت تر هم انجام دهید، این امکان را فراهم شده که در یک لحظه بازی را از دید اول-شخص دنبال کنید. زمانی که سرویس را زدید، بازی دوباره به حالت سوم-شخص درمی آید. بعد دوباره زمانی که توپ به سمت بازیکن می آید، دوربین بازی نیز به حالت اول-شخص تغییر می کند. این موضوع برای کسانی که برای اولین بار آن را امتحان می کردند کمی ناشناس و کمی گیج کننده بود. اما پس از مدتی که بازی را با این سیستم بازی کردند، فهمیدند که نمی توان این عنوان را در حالت دیگری بازی کرد. در حالت های دیگر خیلی از بازیکن ها توپ ها را از دست می دادند. این سیستم جدید طوری در بازی قرار گرفته که بازیکنان سریع آن را یاد می گیرند و می توانند به راحتی بازی را دنبال کنند.

برگرداندن ضربه های سبک در این بازی خیلی راحت خواهد بود، چون Avatarها برای برگرداندن این گونه ضربه ها به صورت خودکار عمل می کنند و می توانند کمی به سمت چپ و راست حرکت کنند. برای دفع ضربه های سنگین تر هم کار سختی را پیش رو نخواهید داشت. فقط کافی است که دست خود را بسیار سریع، محکم و با حالت ضربه زدن تکان دهید. همچنین می توانید سریع به اطراف حرکت کنید تا بتوانید به توپ ها برسید. هر چه بتوانید سریع تر دست خود را تکان دهید، می توانید ضربه های سریع تری هم بزنید. بازی کردن با  کنترلر Move نیز به همین صورت خواهد بود و تفاوت چندانی نخواهد داشت. تفاوت فقط اینجاست که با Kinect کنترلری در دست نخواهید داشت، اما با Move یک یا دو کنترلر را مانند راکت در دست می گیرید. همانند نسخه های گذشته، قسمت های Standard Career و Versus Mode در بازی قرار دارند. همچنین قسمت جدیدی که Party Mode نام دارد، به بازی اضافه شده است. این قسمت شامل Mini Gameهای مختلفی می شود که بازیکنان می توانند از آن ها لذت ببرند. در یکی از این بازی ها محیط کاملا فضای مصری خواهد داشت و باید تعداد زیادی مومیایی را با توپ بزنید. هر مومیایی در این قسمت دارای یک امتیاز خواهد بود. همچنین اگر بتوانید چندین مومیایی را به صورت همزمان بزنید، امتیاز اضافی هم دریافت خواهید کرد. بازی کردن با کنترلرهای حرکتی در این عنوان لذتی دیگر خواهد داشت و البته کمی هم سخت خواهد شد. سخت تر از این نظر که هنوز خیلی ها دوست دارند با کنترلرهای استاندارد بازی کنند و مدتی طول می کشد که بازیکنان نحوه بازی کردن با Move و Kinect را یاد بگیرند. به همین دلیل سازندگان اعلام کرده اند که هر چه این عنوان را به صورت تمرینی بازی کنید، مهارت بیشتری در بازی کردن با Move و Kinect به دست خواهید آورد. البته باید به این مسئله هم اشاره کرد که برای بازی کردن این عنوان با Move و Kinect باید کمی هم آمادگی جسمانی داشته باشید. در غیر این صورت پس از مدتی بیش از حد خسته خواهید شد. بازی Virtua Tennis 4 بهار امسال برای Xbox 360 ،PlayStation 3 و Wii عرضه خواهد شد.

از همان شروع بازی كه دوربین روی سطح آب در حال حركت است، با نمادی از نامحدودی و بیكرانی روبرو هستیم، دوربین همچنان روی اقیانوس پهناور در حال حركت است و سرانجام با نام بازی روبرو می شویم. Test Drive Unlimited 2 دنباله ای بر سری محبوب Test Drive از شركت Atari است. اینبار Eden Games پا را فراتر گذاشته و نه تنها یك بازی مسابقه ای (Racing) ساخته، بلكه ابعاد دیگری از سبك های مختلف مثل RPG هم به آن اضافه كرده است.

گرافیك

به لطف گرافیك زیبای بازی، جزیره ایبیزا همانند یك بهشت است. تنوع زیست محیطی بالای آن هر متر جزیره را متنوع و مبهوت كننده نمایش می دهد. رنگ های شاد بسیار زیادی وجود دارند كه واقعا دیدنی هستند، به لطف سیستم تغییر آب و هوا و چرخه روز و شب داینامیك، می توانید هر لحظه با یك وضع آب و هوا روبرو باشید و مثلا بارش باران بر رانندگی شما تاثیر خواهد گذاشت. طراحی ماشین ها خیلی خوب شده، ولی البته به بازی های بزرگ این سبك نمی رسد و نمای داخل هر ماشین به بهترین شكل انجام شده و حتی ضبط و كلا داشبورد هر كدام با هم فرق می كند. طراحی شخصیت ها هم نسبتا خوب است. هر چند که با شخصیت های خیلی شبیه به هم روبرو می شویم، ولی باید در نظر گرفت كه ما با یك بازی مسابقه ای طرف هستیم، نه بازی بر مبنای شخصیت. گرافیك بازی خالی از اشكال نیست. مشكل POP-UP زیادی وجود دارد و اشیاء دور ناگهان ظاهر می شوند. سایه های لرزان و بعضی سایه های ناصاف هم وجود دارند. به طور كلی گرافیك TDU2 زیبا است، ولی خالی از اشكال هم نیست.

موسیقی/صداگذاری

موسیقی ها همه عالی هستند. جدا از تنوع بالا، قطعات بسیار زیبایی هم وجود دارند كه گاه فقط دوست دارید كنار ساحل رفته و به این آهنگ ها گوش فرا دهید. صداگذاری كلی هم خوب است. شخصیت ها صداگذاری خوبی دارند، ولی مشكلات زیادی در قسمت صداگذاری محیط و به خصوص ماشین وجود دارند. مثلا، گاه صدای تصادف شنیده نمی شود و یا یك تصادف كوچك صدای زیادی ایجاد می كند. هر چند این ها باگ هستند و زیاد تكرار نمی شوند. صدای موتور هر ماشین با هم فرق دارد و این موضوع را به راحتی می توانید تشخیص دهید. بعضی باگ ها به طور كلی صدا را از بین می برند و هیچ صدایی در بازی شنیده نمی شود، ابتدا من فكر كردم مشكل از كابل دستگاه من است، ولی با خارج شدن و دوباره وارد شدن به بازی این مشكل بر طرف شد. این مسائل صد درصد با ارائه یك پچ حل می شوند و به طور كلی لطمه آنچنانی به بازی نمی زنند.

گیم پلی

TDU2 را نمی توان جهشی در سبك مسابقه ای نام برد، بلكه می توان پایه گذار سبكی خاص نام گذاری كرد. بازی تلفیقی است از The Sims و سبك مسابقه ای كه در حقیقت یك MMO عظیم هم هست. TDU2 حتی داستان و شخصیت پردازی را هم وارد بازی خود كرده است. بازی در ایبیزیا (Ibiza) جزیره ای استوایی و زیبا در هاوایی اتفاق می افتد. در ابتدا باید شخصیت خود را انتخاب و نام آن را مشخص كنید. سپس با خرید ماشین و شركت در مسابقات و لایسنس های مختلف، برای خود نامی دست و پا كنید و پول به جیب بزنید. TDU2 را می توان شبیه ساز زندگی عیان نشینی نامید. در بازی پول به دست می آورید تا زیباترین و گران قیمت ترین ویلاهای شهر را بخرید. می توانید ماشین های لوكس و آخرین مدل خریده و به هر شكلی كه می خواهید آن ها را اسپورت كنید و در پاركینگ خود ذخیره كنید. می توانید به آرایشگاه رفته و انوع و اقسام مدل مو و ریش را انتخاب كنید و یا با رفتن به جراحی پلاستیك چهره ای جدید برای خود درست كنید. می توانید به مغازه های لباس فروشی رفته و از گران قیمت ترین لباس ها تا عینك و جواهرات لوكس را بخرید. TDU2 از چندین سبك مسابقه ای (از مسابقات Off-Road گرفته تا خیابانی و...) تشكیل شده است. تنوع مسابقات به شدت بالا است و باید برای هر سبك همانند Gran Turismo 5 ماشین اختصاصی آن را بخرید. اگر پول كافی ندارید تا از نمایشگاه ماشین خرید كنید، همانند GT5 می توانید ماشین دست دوم را به قیمت پایین بخرید و یا با ماشین فعلیتان عوض كنید. مسابقات Off-Road بسیار لذت بخش هستند و در مكان های بسیار زیبا (از پای كوه گرفته تا بیابان و جنگل و یا ساحل) اتفاق می افتند. مسابقات خیابانی در اتوبان های بلند و خیابان های جزیره هستند. تنوع جاده ها بی اندازه است و در همه جای جزیره اتفاق می افتد. به طور كلی ایبیزا بسیار وسیع است و از اكوسیستم غنی و گوناگونی برخوردار است. به طور مثال، یك مسابقه از كنار ساحل شروع می شود، به داخل شهر رفته و در میان جنگل ادامه پیدا می كند و در بیابان پایان میابد. كنترل هر ماشین با دیگری فرق دارد و نكته جالب این است كه به طور كلی HUD و Speed-Meter هر ماشین هم از لحاظ بصری با دیگری فرق دارد. بازی به طور كلی همانند Need for Speed یك Arcade است، ولی ماشین ها طبق نمونه واقعی حركت می كنند. خوشبختانه تنوع ماشین ها در هر سبكی خیلی بالا است و مدل های جدید زیادی در بازی وجود دارند. Eden Games با شبیه سازی یك زندگی لوكس، شما را طمع كار می كند تا پول بیشتری به دست آورید و بوسیله آن مثلا ویلاهای خود را ارتقاء دهید. می توانید مبلمان جدید برای منزل خود بخرید و از طریق كامپیوتر آب و هوا را چك كنید و یا اخبار روز را مطالعه كنید. می توانید قاب عكس های ویلا را خودتان آویزان كنید و با دوربین خود در جزیره راه افتاده و همانند یك خبرنگار از مناطق زیبا عكس بگیرید و آن ها را به عكاس محل بفروشید و یا به اتاق خود آویزان كنید. در كمد خود می توانید لباس های گوناگون پیدا كنید و یا ضبط را روشن كرده و آهنگ گوش دهید. به طور كلی دو ایستگاه رادیویی در بازی وجود دارند كه انوع سبك های موسیقی از قبیل Rock ،Hip-Hop ،Dance و Metal در آن ها پخش می شوند. آهنگ ها بی نظیر هستند و واقعا از شنیدن آن ها لذت می برید. حتی در ایستگاه رادیویی، تبلیغ هم وجود دارد. مثلا تبلیغ یك هتل و یا فروشگاه و... همانطور كه گفتیم، Test Drive یك MMO بزرگ است. می توانید وارد Live شده و دوستان خود را دعوت كنید. از آنجایی كه هر كس شخصیت خود را دارد، اینجا لباس ها و مدل مو مطرح است و می توانید در خانه خود مهمانی بگیرید و وسایل خانه تان را به رخ آنها بكشید و یا پاركینگ ماشین های لوكس خود را به آن ها نشان دهید. پس از مهمانی می توانید ماشین های خود را برداشته و یك مسابقه بزرگ تشكیل بدهید و حتی شرط های میلیونی ببندید و یا ماشین و یا ویلای خود را شرط بندی كنید. Test Drive Unlimited 2 همانند نامش واقعا نامحدود است و تا زمانی كه آن را تجربه نكنید، نمی توانید به بزرگی های آن پی ببرید. بازی هایی مثل Forza و یا Gran Turismo قصد دارند با گرافیك و هندلینگ واقعی شبیه ساز باشند، ولی TDU2 كل زندگی را شبیه سازی كرده و پر از مراحل جالب و خنده دار مثل تعقیب و گریز یك خلافكار است.

نتیجه گیری

در نهایت TDU2 سعی ندارد یك عنوان مسابقه ای تكراری ارائه دهد. بازی آنقدر نو آور و خلاقانه كار شده كه ساعت ها شما را سرگرم می كند و به شخصه این چند روز تمام وقتم مشغول بازی كردن TDU2 هستم، بخش چندنفره قوی آن هم بر ارزش های این اثر می افزاید. تجربه یك زندگی مجازی در زیباترین جای دنیا را به هیچ وجه از دست ندهید.

PES2011 3D  انتشار در ژاپن 26 فوریه و در اروپا 25 مارس                خوش به حال نینتندو دی اس دارا           

در سال 2010 بازی های بسیاری عرضه شدند كه زوج ها و تیم های زیادی در آن ها به مبارزه با دشمنان مشغول بودند. تصمیم گرفتیم 10 تیم برتر سال را از دید خود بررسی كنیم.

 LEGO Harry Potter

نام تیم: اسم خاصی ندارند، می توان گفت: "بر و بچه های زرنگ هاگوارد"

اعضای تیم: هری پاتر (Harry Potter)، هرماینی گرنجر (Hermione Granger)، ران ویزلی (Ron Weasley)

خصوصیات منحصر به فرد:

از اصلی ترین خصلت های این گروه و در حقیقت كلیدی پیروزی آن ها بر موانع، می توان به وفاداری آن ها اشاره كرد. البته در دنیای Harry Potter افراد وفادار و تاثیرگذار زیادی وجود داشتند كه باعث پیشروی هری و دو دوستش می شدند. اما اصلی ترین نكته ای كه آن ها را تا انتهای سفر زنده نگه داشته، همین وفاداری و اعتماد هر كدام به هم است. در LEGO Harry Potter هم شما باید با دوستان خود همكاری ویژه ای داشته باشید تا بازی را پیش ببرید.

Enslaved: Odyssey to the West

نام تیم: اسم خاصی ندارند

اعضای تیم: تریپ (Trip)، مانكی (Monkey)، پیگسی (Pigsy)

خصوصیات منحصر به فرد:

از اصلی ترین خصلت های این گروه، می توان به عشق اشاره كرد. عشق و دلسوزی كه بین تریپ و مانكی وجود دارد، باعث شده آن ها هر كاری برای نجات همدیگر و در اصل استوار كردن یك رابطه عاشقانه انجام بدهند. تنها ماندن در مقابل دشمنان گوناگون در دنیایی زیبا، اما تخریب شده موانع خطرناكی بر سر راه آن ها گذاشته، ولی این دو با همكاری متقابل توانسته اند خیلی خوب پیشروی كنند. در ادامه پیگسی هم به آن ها اضافه می شود كه تیرانداز خوبی هم هست. در اصل پیگسی هم تریپ را دوست دارد و در ادامه بازی خواهیم دید که چطور خود را فدای تیم می كند.

Transformers: War for Cybertron

نام تیم: Decepticon

اعضای تیم: مگاترون (Megatron)، ساندویو (Sound Wave)، استاراسكریم (Starscream)، بریكید (Barricade)، اسكای وارپ (Sky Warp)

خصوصیات منحصر به فرد:

دلیلی كه Deceptionها را به جای Autobotها گذاشتم، این است كه در حقیقت این گروه یك خصوصیت منحصر به فرد جالب دارد كه دلیل موفقیت آن ها است. این خصلت نفرت اعضای تیم از هم است. Decepticonها اصلا برای هم اهمیت قائل نیستند و سعی دارند همیشه زیرآب هم دیگر را بزنند و خود را برتر از دیگری نشان دهند، این موضوع باعث شده هر كدام از اعضای این گروه نهایت تلاش خود را بكند تا از دیگری سبقت بگیرد و نتیجه به صورت غیر ارادی، پیشروی گروه آن ها است. آن ها به هم فحش می دهند و همدیگر را مسخره می كنند و در اصل این بد بودنشان كمك شایانی به موفقیتشان كرده است!

Mafia II

نام تیم: مافیا

اعضای تیم: ویتو اسکالتا (Vito Scaletta)، جو باربارو (Joe Barbaro)، هنری توماسینو (Henry Tommasino)

خصوصیات منحصر به فرد:

در نسخه دوم از بازی مافیا این سه نفر یك گروه كوچك برای خود تشكیل می دهند و انواع و اقسام خلاف ها (از مشروب فروشی گرفته تا آدم كشی و دلالی) را در سطح شهر انجام می دهند. دوستی طولانی مدت ویتو و جو در كنار یك ذهن قوی مثل هنری این سه مرد را تقریبا شكست ناپذیر كرده بود. هر چند در نهایت، گروه آن ها شكست خورد و حتی هنری هم جاسوس از آب در آمد، ولی در زمانی كه آن ها یك گروه خلافكاری بودند، كارها و خطرهای زیادی را در كنار هم انجام دادند.

Mass Effect 2

نام تیم: اسم خاصی ندارند

اعضای تیم: فرمانده شپرد (Captain Shepard)، ژوكر (Joker)، جیكوب (Jacob)، میراندا (Miranda)

خصوصیات منحصر به فرد:

اگر چه در ME2 می توانید هر شخصیتی كه دوست داشتید را جایگزین دیگری كنید، ولی تیم اصلی را شپرد، ژوكر، جیكوب و میراندا تشكیل می دهند. فرمانده شپرد با درایت و قدرت، رهبری آن ها را بر عهده دارد و ژوكر هم كه یك نابغه كامپیوتر است، راه را به آن ها نشان داده و جیكوب و میراندا هم هر كدام مبارزان شایسته ای هستند كه در كهكشان ها به جنگ بزرگی با دشمنان می روند. از خصلت های آن ها، جدی بودن در كارشان و امیدوار بودن به همه چیز است. در حقیقت امید و شایستگی فرمانده شپرد علت اصلی پیروزی آن ها در میدان نبرد است.

Halo: Reach

نام تیم: Noble Squad

اعضای تیم: نوبل 1 (Noble 1)، نوبل 2 (Noble 2)، نوبل 3 (Noble 3)، نوبل 4 (Noble 4)، نوبل 5 (Noble 5)، نوبل 6 (Noble 6)

خصوصیات منحصر به فرد:

جوخه نوبل تشكیل شده از مردان و زنانی است كه وظیفه و نبرد برای ارزش های خود را در ورای هر چیزی حتی فراتر از جان خود می بینند. آن ها برای دولت و ارزش هایی كه در زندگی دارند، می جنگند و امید دارند كه بشریت را نجات دهند. وفادار بودن به فرمانده هان و ارتش خود در كنار خصوصیات بارز آن ها كه هر كدام را همانند یك اسپارتان كرده، باعث شده هیچ اتحادی نتواند در مقابل آن ها ایستادگی كند. فداكاری و دلیری از نكات بارز آن ها است.

Assassin's Creed: Brotherhood

نام تیم: Assassins Brotherhood

اعضای تیم: بسیار زیاد

خصوصیات منحصر به فرد:

از خصلت های برتری این فرقه، می توان به زیاد بودنشان اشاره كرد. آن ها در سرتاسر شهر هستند و همیشه گوش به فرمان رهبر خود، اتزیو آدیتوره (Ezio Auditore) ایستاده اند. باور داشتن به كیش خود باعث شد آن ها در هر مبارزه ای آماده كشته شدن در راه ارزش های خود باشند. مسلط بودن به فنون پاركور و شمشیر زنی باعث شده برتری خاصی نسبت به دشمن خود داشته باشند و مخفی بودن هم می تواند یكی از دلایل پیروزی آن ها در مبارزه با Templarها باشد.

Splinter Cell: Conviction

نام تیم: Deniable Ops

اعضای تیم: آرچر (Archer)، كسترل (kestrel)

خصوصیات منحصر به فرد:

تصور كنید دو سم فیشر (Sam Fisher) را كنار هم قرار داده اید و از طرف دولت هم آن ها را پشتیبانی كرده و اجازه كشتن هر كسی را هم به آن ها بدهید. تصور كنید یكی از آنها آمریكایی و دیگری یك روس باشد. چنین تیم مرگباری در بخش Co-Op بازی Splinter Cell: Conviction وجود داشت و همانطور كه از نامشان پیدا است، نیروهایی مخفی هستند كه هر كسی را می توانند از سر راه بردارند. آن ها بسیار خشن و همانند ارواح ساكت هستند و وقتی وارد یك محوطه می  شوند، پس از مدت كوتاهی آنجا را بدون اینکه کسی متوجه شود به خون آغشته می كنند.

Kane & Lynch 2: Dog Days

نام تیم: اسم خاصی ندارند

اعضای تیم: كین (Kane) و لینچ (Lynch)

خصوصیات منحصر به فرد:

بزرگترین خصلت آن ها روانی بودنشان است. كین یك آدم كش است كه خانواده خود را از دست داده و لینچ هم یك بیمار روانی است كه در شانگهای نامزدش را دزدیده اند. آن ها همیشه برای خود دردسر درست می كنند و با روشی وحشیانه هر موجودی را كه سر راهشان قرار بگیرد (از پلیس گرفته تا مافیا)، از بین می برند. آن ها هیچ همكاری تیمی ندارند و فقط كنار هم شلیك می كنند! در نسخه دوم، اوج تخریب این گروه را می توانید مشاهده كنید كه طی چند روز كل شهر عظیم شانگهای را به خاك و خون می كشند. اتوبان های بسته شده، برج های ریخته شده، هلیكوپترهای سقوط كرده و هزاران هزار ماشین و پلیس نابود شده، از دسته گل های این دو انسان دوست داشتنی هستند!!

Battlefield: Bad Company 2

نام تیم: Bad Company 2

اعضای تیم: پرستون مارلو (Preston Marlowe)، ترنس سوئیتواتر (Terrance "Sweets" Sweetwater)، جورج هاگارد جونیور (George "Hags" Haggard Junior)، ساموئل ردفورد (Samuel "Sarge" Redford)

خصوصیات منحصر به فرد:

آن ها نمونه یك تیم واقعی نظامی هستند. تمام حركات و پیشروی آن ها بر مبنای تاكتیك های نظامی است و با سربازهای ویژه خود تیمی مرگبار تشكیل داده اند. بامزه ترین تیمی كه تا به حال در دنیای بازی ها دیده ام این گروه Bad هستند. آن ها تحت فرمان كسی نیستند و خودشان فرمانده و اجرا كننده هستند. از آن جایی كه محیط جنگ، هر سربازی را تا مرز جنون می برد، آن ها سعی می كنند با شوخی و بازی، مثل سنگ، كاغذ، قیچی و شرط بندی روی همه چیز، زشتی جنگ را فراموش كنند. اسلحه های مخرب و رفاقت جدی آن ها تیم Bad را نه تنها به جوخه ای شكست ناپذیر تبدیل كرده، بلكه خیلی هم دوست داشتنی آن ها را جلوه می دهد.

سری فیلم های Back to the Future در سال 1985 با کارگردانی رابرت زمکیس(Robert Zemeckis) ساخته و راهی سینما شدند. اکنون پس از گذشت 25 سال استودیوی بازیسازی Telltale Games  یاد و خاطره این سری از فیلم ها را با ساخت بازی هایی بر اساس این فیلم ها زنده کرده است. بازی هایی که این استودیو قرار است تولید کند، همانند فیلم خواهند بود و در هر بخش، داستان قسمت های متفاوتی از فیلم روایت خواهد شد. اکنون اولین نسخه از این سری از بازی ها با نام Back to the Future: The Game-Episode I فعلا برای PC عرضه شده است.

داستان

ابتدا لازم به ذکر است که داستان این سری از بازی ها توسط آقای باب گیل (Bob Gale) نوشته شده است. گیل فیلمنامه نویس سری فیلم های این عنوان هم بوده است. داستان بازی بر اساس نسخه اول فیلم روایت می شود. جایی که بازیکن برای اولین بار با دو شخصیت اصلی بازی، مارتی (Marty) و دکتر براون  (Dr. Brown)آشنا می شود. دکتر براون مشغول انجام آزمایش جدیدش است. او سگش را در اتومبیلی عجیب و غریب قرار می دهد و اتومبیل را با سرعت بسیار زیادی به حرکت در می آورد. در یک لحظه اتومبیل ناپدید می شود و دکتر با چهره ای کاملا شگفت زده به مارتی می گوید که او سگش را به جایی در زمان فرستاده است. اما پس از مدتی دکتر متوجه می شود که اشتباهی رخ داده است. خود او نیز کم کم نامرئی می شود و به جایی می رود که سگش را فرستاده بود. از آن اتفاق یک ماه می گذرد و مارتی هیچ اطلاعی از دکتر براون ندارد تا اینکه... . داستان بازی کاملا به فیلم وفادار مانده و حتی قسمت های جالبی به آن اضافه شده است که داستان را بسیار بهتر کرده است.

گرافیک

بازی کاملا به شکل فانتزی و کارتونی طراحی شده است. محیط های بازی از رنگ بندی های متنوعی تشکیل شده اند. شخصیت های بازی نیز همگی به صورت کارتونی طراحی شده اند و همین مسئله آن ها را بسیار جالب و بامزه کرده است. طراحی صورت شخصیت های بازی در نوع خود بسیار جالب است، چرا که تمام آن ها به صورت کاریکاتوری هستند. شهر Hill Valley زیبا، اما بسیار ساده به نظر می رسد. بافت های از کیفیت خوبی برخوردار نیستند. همچنین حرکات شخصیت های بازی چندان نرم طراحی نشده اند. در کل گرافیک بازی برای یک عنوان با حجم کم که حکم یک بازی Arcade را دارد، خوب است، اما می توانست بهتر از این ها باشد.

موسیقی/صداگذاری

صداگذاری از قسمت های خوب بازی است. به دلیل اینکه مدت زمان زیادی از ساخت فیلم گذشته، از صدای هنرپیشه های اصلی فیلم در این بازی استفاده نشده است. اما این موضوع دلیلی بر ضعف این قسمت نیست. صداگذاران به خوبی روی شخصیت های بازی صحبت کرده اند. صداگذاری روی شخصیت های مارتی و دکتر براون بسیار خوب است و در مقایسه با صداگذاری دیگر شخصیت های بازی در سطح بالاتری قرار دارد. اما یکی از مسائلی که زیبایی این قسمت را کم کرده، عدم هماهنگی حرکات لب شخصیت ها با دیالوگ ها است. سازندگان به هیچ عنوان به این موضوع توجه نکرده اند. موسیقی هم از دیگر قسمت های بسیار خوب بازی است. موسیقی های استفاده شده در بازی بسیار زیبا هستند و کاملا با فضای فانتزی و کارتونی بازی هماهنگی دارند. موسیقی بازی حس کارتونی بودن بازی را بیشتر کرده است.

گیم پلی

گیم پلی بازی دقیقا آن چیزی است که طرفداران بازی های ماجراجویی می خواهند. همانند سایر بازی های این سبکی، بازیکن باید سرنخ ها و راه حل های مختلف را با گشت و گذار در محیط بازی، بررسی مکان ها و اشیاء مختلف و یا صحبت کردن با اشخاص گوناگون به دست بیاورد. آیتم های مختلفی در طول بازی به دست می آورید که باید آن ها را در جاهای مختلف استفاده کنید. معماهای مختلفی پیش روی شما قرار می گیرند که برای حل کردن آن ها باید به خوبی جزئیات را بررسی کنید. اما معماهای بازی آنچنان سخت نیستند که بازیکن نتواند از پس آن ها بر آید. صحبت کردن در بازی با شخصیت های مختلف از دیگر مواردی است که در طول بازی با آن بسیار مواجه خواهید شد. در این حالت سوالات زیادی پرسیده می شوند و جواب های متعددی هم پیش روی بازیکن قرار می گیرند. در پاسخ دادن به سوالات باید گزینه ای را انتخاب کنید که به نظر شما درست تر است. در برخی موارد لازم نیست که حتما جواب راست به سوالات بدهید، چرا که ممکن است شما را در طول بازی به دردسر بیندازد. این قسمت یکی از مهمترین قسمت های بازی نیز به شمار می آید و نقش مهمی را در ادامه بازی ایفا می کند. گیم پلی بازیکنان را گیج نمی کند. همه بازیکنان پس از مدتی با روند بازی آشنایی کامل پیدا خواهند کرد.

نتیجه گیری

قسمت اول سری Back to the Future یکی از معدود بازی هایی است که بر اساس فیلم ساخته می شود، اما عنوانی بسیار موفق از آب درمی آید. کاملا مشخص است که سازندگان بازی آشنایی خوبی از سبک ماجراجویی داشته اند. گرافیک فانتزی زیبا، روند داستانی بسیار خوب و گیم پلی بدون نقص از جمله عوامل موفقیت این بازی به شمار می روند.

تـاریخ انتشـــار :پلتفرم: ps3 -pc
2011   Spring

در حالیكه بیشتر مطبوعات و مردم می دانستند كه Sony مشغول كار روی برند PlayStation Portable است، متوجه شدیم كه آن ها در حقیقت دو عنوان را با این نام در دست ساخت دارند. اولی كه مدت زیادی است در اینترنت شایعه شده، Sony Ericsson PlayStation Portable است و دومی PSP2. طبق مصاحبه ای كه Wall Street Journal با رئیس Sony Ericsson داشته، قرار است PS Phone در ماه فبریه در همایش موبایل شهر بارسلونا نشان داده شود. چندی پیش سایت VG247 هم تعدادی عكس از PSP2 منتشر كرد. این دستگاه دارای دو دوربین جلویی و عقبی است كه شبیه به iPhone كار می كند. این دستگاه HD بوده و دارای دو برابر RAM نسبت به Xbox 360 است. این بار دو آنالوگ برای PSP2 طراحی شده كه می تواند كنترل بازی ها را خیلی آسان تر كرده و فرصت بیشتری به بازیسازان برای خلق بازی های مختلف در سبك های متفاوت بدهد. همچنین میكروفون قوی به كار رفته در این دستگاه صدایی بسیار با كیفیت در بازی های Online را به همراه دارد. این دستگاه هم اكنون در دست سازندگان و ناشرانی بزرگ چون EA و سازندگان Mortal Kombat است. به نظر می رسد تا آخر سال 2011 ما یك تاریخ عرضه خواهیم داشت و Sony به ظاهر قصد دارد این دستگاه را با كمترین قیمت عرضه كرده و بیشتر متوجه قشر Hardcore باشد. سوالی قدیمی دوباره جان می گیرد كه آیا PSP2 می تواند iPhone را شكست دهد؟

به نظر می رسد PS Phone که در همایش بارسلونا قرار است یك همایش بزرگ از این گوشی باشد، بسیاری را شوكه كند و رئیس Sony باور دارد كه آن ها وسیله ای خواهند ساخت كه ورژن مدرنی از N-Gage نیست، بلكه یك تكنولوژی كامل جدید و منحصر به فرد خواهد بود. رئیس شركت Eclipse Interactive می گوید: "PSP به خاطر قیمت بالا، Piracy و تبلیغات ضعیف شكست خورد، در حالیكه Sony هر آنچه می خواست به دست آورد، ولی مشتریان و بازیسازان به آنچه كه باید، نرسیدند. با این حال هر گونه اعتماد به Sony در مورد آینده PSP فعلا با شك و تردید روبرو است". با این حال PSP2 و PS Phone چیزی بیشتر از یك Re-Boot نیاز دارند. هر آینده ای كه Sony برای برند PlayStation Portable در نظر دارد، باید واقعا نوآور باشد تا بتواند در بازار موفق ظاهر شود. نوآوری زیاد در كنار یك قیمت منطقی و تعامل درست محصول بازیسازها می تواند آینده درخشانی را برای Sony به ارمغان بیاورد.

تلفن همراه یا كنسول؟

سوالی دیگری كه اینجا مطرح می شود، این است كه چرا Sony باید با PSP2 و PS Phone مشتری را ترغیب كند كه هر دوی این دستگاه ها را بخرند؟ حتی وقتی عكس های PS Phone بیرون آمده، بسیاری تصور می كردند كه این PSP2 است. در حقیقت تفاوت عمده این دو چیست؟ مسلما PS Phone از لحاظ سخت افزاری ضعیف تر است. گری کوتلاک (Gary Cutlack) كه یك روزنامه نگار تكنولوژی است، می گوید: "من PS Phone را در كنار دیگر تلفن های همراه می بینم تا این كه یك رقیب برای دستگاه های بازی باشد. اگر Sony بخواهد این دستگاه را به كسانی بفروشد كه علاقه زیادی به بازی ها و موبایل دارند، باید همانند Gizmodo و N-Gage یك وسیله فوق العاده باشد". مشكل بعدی كه به وجود می آید، این است كه PS Phone تا چقدر می تواند قدیمی نشود؟ هم اكنون HTC و Motorola مشغول ساخت گوشی هایی با LCDهای بزرگ تر و پیشرفته تر هستند و آیا PS Phone می تواند بعد از 6 ماه هنوز فروش كند و قدیمی نشود؟ از سوی دیگر این موضوع مطرح است كه بازیكن ها علاقه ای به تكنولوژی جدید موبایل، مثلا حساسیت Touch بودن یك گوشی ندارند، آن ها فقط بازی های شایسته ای را از بازیسازها می خواهند. ریچارد ویلسون (Richard Willson)، رئیس صنعت بازی بریتانیا TIGA، عقیده دارد كه PS Phone بازیسازها را ترغیب به ساخت بازی روی پلتفرم های مختلف می كند و این فرصت را به هر بازیسازی می دهد تا یك عنوان بسازد. او عقیده دارد قیمت ساخت بازی برای این دستگاه ارزان تر خواهد بود، این در حالیست كه بسیاری از بازیسازان موبایل خودشان بازی ساخته و خود آن را منتشر می كنند. در حالیكه سازندگان بازی برای PSP كمتر هستند و با توجه به Dev Kitها احتمال می رود برای PSP2 كمتر هم بشوند، این یك فرصت خوب برای Sony است تا با PS Phone بدرخشد. نیک پارکر (Nick Parker) می گوید: "من زیاد در مورد بازیسازها نمی دانم، ولی نسخه ای پیشرفته از iPhone كه بتواند تكنولوژی آن را تسخیر كند، می تواند خیلی موفق در بازار جلوه كند". در نهایت بسیاری عقیده دارند که این یك فرصت خوب است كه Sony قدرت بیشتری را به همراه دارد و دستگاه های پیشرفته تری می سازد و از همه مهم تر، پتانسیل بالایی برای ساخت بازی های با كیفیت دارد. Sony با تجربه و سخت افزار قدرتمندی كه در دست دارد، می تواند خیلی شگفت انگیز ظاهر شود و دوباره به مسیر بازی های كنسول های دستی بازگردد. این یك زنگ خطر برای iPhone 5 است.